YÜE-Çİ'LER - BAHAEDDİN ÖGEL

ESKİ ORTAASYA KABİLELERİ HAKKINDA ARAŞTIRMALAR

I.

YÜE-Çİ'LER

Doçent Dr. BAHAEDDİN ÖGEL

A) Yüe-çi'lerin Büyük Hun devleti tarafından mağlup edilişleri,

B) Isığ göl civarına göçüş ve yerleşişleri,

C) Batı Türkistana gidişleri ve bununla ilgili problemler,

D) Baktriyan'da yerleşmeleri ve buna ait problemler,

E) Yüe-çi'ler, Kuşan'lar ve kronoloji problemleri,

F) Çince vesikalar.

M ö. III. asırda kurulan Büyük Hun İmparatorluğu Ortaasya'daki bütün kavimleri hâkimiyeti altına almağa muvaffak olmuştu. Bu imparatorluğun yükseliş çağında meydana gelen harblerden en mühimmi Yüe-çi'lere karşı yapılan taarruz idi. Bu taarruz neticesinde Yüe-çi'ler yurtlarını terketmeğe mecbur oldular.

Yüe-çi'ler Hunların güney komşuları idiler. Aralarında çok eski zamandanberi devam eden bir düşmanlık vardı. Aynı zamanda Yüe-çi'ler Ortaasya'da Hunların en kuvvetli rakiplerinden idiler.

Yüe-çi'lerin göçleri ve muhtelif yerlerdeki yerleşmeleri çok kısa bir zamanda meydana gelmiştir. Buna rağmen, bu göçlerin safahatının her tarafı bir çok problemlerle doludur.

Bu etüdde Yüe-çi'lere ait Çince vesikaların hemen hepsi toplanmış bulunuyor. Ayrıca onlar hakkındaki bütün görüşler de bu yazıda gözden geçirilmiş ve tenkid edilmiştir.

Ortaasya Türk tarihinin çok ehemmiyetli konularından biri olan Yüe-çi meselesini bütün problemlerile ele alan bu yazının bir boşluğu dolduracağına inanıyoruz.

A. YÜE-Çİ'LERİN BÜYÜK HU N DEVLETİ TARAFINDAN MAĞLÛP EDİLİŞLERİ

Esas konumuza geçmeden önce, Çin tarihlerinde geçen kavim adlarının ne gibi değişikliklere uğradığını gözden geçirelim.

Çinde sülâleler değiştikçe, vakanüvislerin üslûplarında da değişiklik oluyordu. Yeni sülâlenin tarihçisi mümkün olduğu kadar eski sülâle tarihinde kullanılan tâbirleri kullanmamağa gayret ediyordu.

Milâttan önceki asırlarda, sülâleler değiştikçe komşu kavimlerin adları da eskilerine nazaran başka bir şekilde yazılmakta idi. Bu sebeple vakayinamelerde, bu kavimlerin değişik isimlerini devir devir tesbit etmek çok güçleşmektedir. Yüe-çi'leri adlandırmak için kullanılan "Yüeh-chi" şeklindeki yazılış, ilk olarak Shih-chi'de büyük Hun devletinin ilk hükümdarı olan T' o u- m a n devrinden itibaren görülür 1

.

Kaynaklarımızda Yüe-çi'ler hakkında ilk kayıt şöyle başlıyor:

"Bu sırada Tung-hu'lar çok kuvvetli idiler ve Yüe-çi'lerin nüfusu da pek çok idi" (Shih-chi, no , la)

Tung-hu ' 1ar, Hsiung-nu'ların doğusunda bulunuyorlardı. Bunlar, bugünkü Moğolların ecdadı idiler. Büyük Hun devleti ile ilk münasebetleri Hun hükümdarı Mao-tun zamanında başlamıştı. 

Mao-tun bu kavimden daima çekinmişti. Tung hu'lar Hun'ların kuvvetlendiğini görünce onlara

harb açmak için bahaneler aradılar. Tung-hu'ların bu sebeple, Mao-tun'un karısını, atını istedikleri ve Hunları tahrik etmek için onlara hakaret ettikleri de görülmektedir. Bütün bunlara rağmen, Hun hükümdarı Maotun gayet ihtiyatlı davranarak Tung-hu'larla bir harbe sebebiyet vermek istememişti. 

Yüe-çi'lerin Tung-hu'larla birlikte zikredilmeleri, Yüe-çi'lerin o devirde hatırı sayılır bir kuvvete sahip olduklarını ifade eden bir delildir.

Hattâ Yüe-çi'lerin bu devirde Hunlardan daha kuvvetli olduklarını gösteren deliller de vardır. Meselâ Mao-tun'un şehzadeliği sırasında Yüeçi'ler nezdine rehine olarak gönderilmişti. Kabileler arasında rehineler verme âdeti ve mecburiyeti2  ancak zayıf kabilelerin kuvvetli kabilelere karşı yaptıkları şeylerdi. Kuvvetli bir kabilenin reisinin kendi oğlunu zayıf bir kabileye rehin olarak vermesi mevzubahs olamazdı.

Meşhur Çin seyyahı Chang-ch'ien'in şu mühim kaydı da Yüe-çi'lerin Hunlardan daha kuvvetli olduklarını gösteren bir delil sayılabilir:

"Eskiden Yüe-çi'ler, Hsiung-nu'lan mühimsemiyorlardı. Bilâhare Mao-tun, Yüe-çi'leri mağlûp etti." (Shih-chi, 110, 3b).

Hunlarla Yüe-çi'ler arasında harbler başladı ve bu harbler neticesinde Yüe-çi'ler mağlûp olarak yurtlarını terketmek mecburiyetinde kaldılar.

Hunlarla Yüe-çi'ler arasındaki harbler başlıca üç safha gösterirler:

1— Mao-tun , doğudaki Tung-hu'ları mağlup ettikten sonra batıya dönüyor ve Yüe-çi'leri mağlûp ederek onları hakimiyeti altına alıyor 3.

2— Mao-tun , kendi maiyetindeki memurlardan Sol H s i e n kiralı vasıtası ile, Yüe-çi'lere karşı bir harb açtırıyor 4.

3— Meşhur Çin tarihi Shih-chi'ye göre, Mao-tun'un halefi olan Lao-shang, Yüe-çi'leri bir defa daha mağlûp ediyor. Ve Yüe-çi'lerin hükümdarlarının kafatasından bir şarap kadehi yapıyor. Bu sonuncu

harpten sonra Yüe-çi'ler batıya göç etmek mecburiyetinde kalıyorlar. Ve bu suretle batılarında bulunan Wu-sun'lara taarruz ediyorlar. Bu taarruza ait problemleri başka bir etüdümüzde inceledik 5.

Durumu bu şekilde hülâsa ettikten sonra, Hunlarla Yüe-çi'ler arasındaki siyasi münasebetleri anlatan Çince vesikaları gözden geçirebiliriz :

Mao tun'u n Yüe-çi'ler nezdine rehine olarak verilmesini anlatan bahis şudur:

"Shan-yü (T'ou-man'in) Mao-tun adlı bir veliahdı vardı. Bundan sonra (T'ou-man'ın diğer) sevgili karılarından (biri de) bir çocuk doğurdu. Shan-yü, Mao-tun'u öldürmek ve onun yerine (bu karısından olan) küçük oğlunu (varis olarak) yerine getirmek istiyordu. Bu sebeple Mao-tun'u Yüe-çi'ler nezdinde rehine olarak gönderdi. Mao-tun Yüe-çî 1er nezdinde rehine iken, T'ou-man hemen Yüe-çi'lere taarruz etti. (Bunun üzerine) Yüe-çi'ler Mao-tun'u öldürmek istediler. Fakat Mao-tun iyi bir at çalarak ona bindi ve (memleketine),geri döndü. T'ou-man oğlunu (bu hareketinden dolayı) takdir eder gibi görünmüş ve (onu) on bin süvarinin başı yapmıştı..." (Shih-chi, 110, 3b).

Bu hâdiseden sonra bir fırsatını bularak babasını öldüren Mao-tun, kudretini çoğaltarak Hun devletini o devrin büyük bir kuvveti haline getirmiş ve doğudaki komşuları Tung-hu (Tunguz) ları hâkimiyeti altına almıştı. 

Onlardan sonra Yüe-çi'leri mağlûp etmişti. Çin kaynakları bunu kısaca anlatıyorlar:

"Mao-tun askerlerile (Tung-hu'lara) taarruz ederek onları büyük bir mağlûbiyete uğrattı. Tung-hu'ların kiralını (bu suretle) mağlûp ederek halkını ve hayvanlarını ele geçirdi. (Bundan sonra) derhal batıya döndü ve Yüe-çi'lere taarruz etti..." (Shih-chi, 110, 4a)

Yüe-çi'lerin Mao-tun tarafından mağlûbiyetine ait bilgileri, Maotun'un Çin İmparatoruna yazdığı bir mektupda da bulabiliyoruz:

"Sol Hsien Kiralını Yüe-çi'leri araması ve (onlarla) harbetmesi için gönderdim, Tanrı'nın yardımı ile, askerlerimin mehareti ve atlarımın kuvveti sayesinde, hepsini mahvettim. (Onların) hepsi ya esir düşmüş veyahut da ölmüşlerdi. Bundan sonra Lou-lan, Wu-sun, Hu-chieh ve onlara komşu olan 26 kırallığın hepsini hâkimiyetim altına aldım. Bu suretle ok ve yay kullanan kavimleri bir ailede birleştiler." (Shih-chi, 110, 6a)

M. O. 174 de ölen Mao-tun'un yerine, halefi Lao-shan g geçmişti.

Bu hükümdar da bilmediğimiz bir sebepten dolayı Yüe-çi'lere taarruz etmiş ve onlara en katî darbeyi vurmuştu6

.

Bu mağlûbiyetten sonra Yüe-çi'lerin büyük bir kısmı batıya göçmeğe mecbur kaldı. Batıya göç eden Yüe-çi'lerden az bir kısım ise Tibet'in kuzey dağlarında kaldılar. Tibet'in kuzey dağlarında kalan bu Yüe-çi'ler sonradan Küçük Yüe-çi'ler adı ile adlandırılacaklardır.
Batıya giden büyük kısım ise gerek sayıca çokluk ve gerekse siyasi bakımdan ehemmiyetlerine

binaen Büyük Yüe-çi'ler adını aldılar  Ho u Han-shu , Yüe-çi'lerin batıya göçüşünü Mao-tun'un hücumu ile ilgili görüyor. Bu kaynak, bu hususta hata etmiştir. Yukarıda da söylediğimiz gibi göç hâdisesi Laoshang'ın taarruzu ile başlar (Shih-chi, 123,2b; Han-shu, 96 A, 7a) .O. F r a n k e bu göçün

Mao-tun çağında olduğunu kaydeder (Geschichte des Chinesischen Reiches, I, s. 239).

Kronoloji meseleleri

Yüe-çi'lerin siyasî rollerinin birinci safhasına-yani Han devrine- ait

kronolojilerine dair meseleler oldukça karanlıktır. Mao-tun'un Yüe-çi'lere

yaptığı taarruzun tarihi M.ö. 203 tür 8

. Yüe-çi'lere Lao-shang'ın taarruzu ve Yüe-çi'lerin göç tarihleri ise kati olarak malûm değildir. 

Mao-tun M.Ö. 174de ölmüştü. Lao-shang'ı n Yüe-çi'lere tahta geçişinin hangi

senesinde taarruz ettiği malûm değildir. Bu tarihi kati olarak tesbit etmek

için elimizde tek bir miyar vardır. O da Lao-shang'ın saltanatının başlangıç ve bitiş tarihleridir. Yüe-çi'lerin mağlûbiyet ve göçlerinin bu tarihler arasında olduğu katidir:

Taht a çıkışı : Terminus post quèm M. ö. 174

Ölümü : Terminus ante quem M. Ö. 161-160

Japon bilginlerinden bazıları bu hususta kati rakamlar da vermek

istemişlerse de, bu rakamları şüphe ile karşılamak icap eder. Japon'lardan

Kuwabara, Yüe-çi'lerin göçünü, M.Ö. 172 ile 161 arasına kor. Kuwabara

bu kronolojisini Çin filozofu Chia İ'nin kayıtlarına göre yapar

 9

. Diğer

yandan gene Japon Fujita , bu hâdiseyi 176 ile 164 arasına kor. Fakat

bu nazariyenin de zayıf noktaları çoktur.

Göç başlamadan evvel Yüe-çi'lerin yurtları

Yüe-çi'lerin yerlerine ait Çin kaynaklarında bazı kayıtlar bulabiliyoruz. Bu kayıtlar bize Yüe-çi'lerin yerlerini iki şehirle sınırlamaktadırlar.

Bu kayıtlardan biri şudur:

"Yüe-çi'ler Tun-huang ile Ch'i-lien arasında idiler." (Shih-chi, 123, 2b)

Aynı kayıda Han-shu, 61, 2b; g6 A, 7a'da da rastlıyoruz. Bu kayıtlara göre Yüe-çi'lerin Bugünkü Nan-shan'ın kuzey eteklerinde bulunması

gerekmektedir. Ho u Han-shu , Küçük Yüe-çi'ler hakkında verdiği bilginin başında şöyle diyor:

' Shih-chi , 123, 2b; H a n - s h u, 96 A, 7a; Bailey gibi bilginler, Tohar'la birleştirmek için, baştaki "Ta " ekini esas kelimeye katmak istemektedirler. Fakat bu, açık

olarak bir fantazidir. Elimizde gayet vazıh kaynaklar ve onları destekliyen, Çince

Hsiao- vardır.

8

 De G r o o t, Die Hunnen , s. 76.

9

 Chavannes, 165 e koyuyor (Les pays d'Occiden t d'aprè s le Heou Ha n

Chou ; T'P, 1907, 189, not. 1). Evvelce 140 kabul etmişti (Documents sur les Toukiue , s. 132, not. 1,) Haloun , Fujita'nı n kronolojisini kabul ediyor (Zur Üe-tsi

Frage , Z D M G, 1919, s. 248). Haloun'u n bu etüdü bütün problemleri karışık

da olsa içine almaktadır. Biz bu etüdde n çok faydalandık .

1 0

 Shih-chi, 123, éb; Han-shu, 61, 2b;

11

 Ch'i-lien dağının yeri henüz daha kati olarak tesbit edilememiştir. Buradaki

Ch'i-lien, Yüe-çi'lerin oturduğu yerlerin icabı olarak Nan-shan civarlarında bulunmalıdır. Belki de Richtofe n silsilelerinin doğusundaydı.

ESKİ ORTA ASYA KABİLELERİ HAKKINDA 251

"Chang-yeh ile Chiu-ch'üan arasında idiler." (Hou Han-shu, 117, 1a).

Chiu-ch'üan, bugünkü Su-chou idi. Bu duruma göre Yüe-çi'ler

Su-chou'un güney-doğusu ile Kan-chou'un güney-batısında bulunuyorlardı

 12

. Bu bilgimiz kaynaklardaki coğrafî kayıtlara göredir. Kaynakların bu neticelerini tarihî olaylarla da kontrol ve ikmal etmek lâzımdır.

Mao-tun güneye doğru genişlerken şöyle bir cihet takip ediyor :

Güneyde, Şansi'de Pi-yang'a kadar iniyor. Ordos'daki Tsin'ide eline geçirerek atalarının eski yerlerini tam olarak hâkimiyeti altına alıyor. Ordos'daki Ch'ao-chün'e, yani bugünkü Ching nehri üzerindeki Ping-liang'ın

güney-doğusuna kadar nüfuz ediyor. Bu arazinin batısında Yüe-çi'lerin

memleketi bulunuyordu. Orasını Yüe-çi'lere karşı yaptığı seferinde hâkimiyeti altına almıştı. Yani Yüe-çi'lerin doğu sınırı Hoang-ho nehrinin

Lang-chou'dan sonra yaptığı kıvrımın batısında kalıyordu.

Yüe-çi'lerin güney hudutlarına gelince, burada daha tabiî bir sınır

teşkili mümkündür. Bu sınır, Ta Tung-ho nehri boylarıdır.

Yüe-çi'lerin kuzey sınırı ise, Mao-tun'un Sol Hsien kiralının batıda

yaptığı taarruzlarla tesbit edilebiliyor. Bu bölge Hunların hâkimiyeti

altına girdiği zaman Hun-ya ve Hsiu tu adlı iki prensliğe bölünmüş bulunuyordu. Bu prenslikler Japon bilgini Shiratori tarafından incelenmişlerdi. Doğularında Tun-huang, Kuzeyde ise Alaşan stepleri

 15

 ve

belki de Etzeni Göl vardı

 16

. Güneyde Richtofen silsileleri uzanıyordu.

Yerin tesbiti işinde karşımıza çıkan diğer bir güçlük de Yüe-çi'lerin yerlerinin Wu-sun'larla karıştırılmasıdır. Han-shu, 61, Wu-sun'ların yerlerini

de tarif ederken "Ch'i-lien'le Tun-huang arasında idiler" diyor 1 7

. Sınır

12

 Bunlar için bk. A. Hermann , Atlas of China , 68, 2a, b.

1 3

 Han-shu , 69, 7b.

14

 De Groot, Die Hunnen , 53; De Groot, Fu-si ve Tsao-na'nın birer ticaret

merkezi olduğunu ve Hsien-yang'dan batıya giden büyük caddenin Yüe-çi'lerin memleketinden geçtiğini söylüyor.

15

 Haloun, Yen-shan olarak kabul ediyor. Fakat daha doğudadır. Ordos kıvrımından yukarı çıktıkları çok şüphelidir. Haloun'un fikri için bk. Üe-tsi, s. 297.

16

 Hsiung-nu'ların arazisine bağlanan bu yerler, Hun-ya ve prens Hsiu-t'u, nun

arazisini teşkil ediyordı. Hsiu-t'u'nun arazisi esas itibarile Liang-chou'da idi. Meşhur Çin

generali Ho Chü-p'ing, M.Ö. 121 de buraları tamamile ele geçirdiler. Hun-ya ise Changyeh civarıdır. İkincisi Tun-huang'a kadar uzanıyordu (Haloun, Clan seulement, A M,

1925, s. 515, not. 1). BU prensliklerin yeri için bk. Kurakichi Shiratori, On the territor y of the Hsiung-nu princ e Hsiu-t' u Wang and his meta l statue s for

heaven-worship, Toyo Bunko, V, s. I vd.- Çinliler, Wu-vei yani Liang-chou'la Suchou'u M.O. 121 de; Chang-yeh yani Kan-chou'l a Tun-huang' ı 116 da

aldılar. Bütün bu muvaffakiyetlere rağmen M.Ö. 100 de Hsiung-nu'larla Çin hududunu

Çinlilerin 112-113 de yaptığı surlar sınırlıyordu. Bu duvar da Chang-ye h ve

Chiu-ch'üan' ı geçmiyordu. Tarihi hadiselerin inkişafına göre Hsiung-nuların bu

bölgedeki sınırları tesbit edilebilir.

17

 Başlangıçta Wu-sun'larla Yüe-çi'lerin arazisini aynı yere—yani Ch'i-lien ile

Tun-huan g arasına—yerleştiren bu vesika (Han-shu, 61, 2b) tarafımızdan yeniden

kontrol edilmiştir. M.Ö. 119 da Çinlilerin meşhur elçisi Chang-ch'ien, Wu-sun kıralile

252 BAHAEDDİN ÖGEL

bakımından bir komşuluk da mevzubahs olabilir 1 8

. Biraz evvel gösterdiğimiz gibi Ch'i dağları Richtofen silsilelerinin doğusunda kalırdı.

Yani Su-chou civarlarında idi. Halbuki Yüe-çi'ler Chang-yeh ve

daha aşağılara kadar uzanıyorlardı. Bu duruma göre batıda Yüe-çi'ler

ve doğuda da Wu-sun'lar geniş sahalara yayılmışlardı. Birbirini

ayıran bu hududun neresi olduğunu kati olarak tesbit şimdilik

imkânsızdır

 19

. Yalnız bilinen bir şey varsa Wu-sun'ların yerinin

ve rolünün daha batıda oluşu; Yüe-çi'lerin ise muahhar kaynakların da bildirdiği gibi daha batıda bulunuşudur

 2 0

 Göçebe kavimlerin

yurtlarının sınırlarını kati olarak tesbit etmek imkânsızdır. Kabileler

daima biribirleri içine girmişlerdir. Bir deniz suyu gibi akıcı ve biribirlerile

karışmağa meyyal idiler. Yüe-çi'lerin Hoang-ho boyunca ne kadar yukarı

çıktıklarını biraz evvel Lan-shan'a göre tesbit ettik. Fakat bu sınır çağa

göre değişmiştir

 21

.

Göç edemiyen Yüe-çi'lerin Tibet dağlarına çekilmeleri

Küçü k Yüe-çi'leri n zuhur u

Aşağıda orijinal metinden tercüme ettiğimiz, Shih-chi'nin Yüe-çi'ler

hakkındaki bahsinde, Yüe-çi'lerin batıya gidemiyen kısımlarının Ch'iang

(yani Tibet) lar nezdinde kalarak Hsiao veya Küçük Yüe-çi adını almış

olduklarını görüyoruz 2 2

. Bu kalış, nasıl bir kalıştı? Metinden "kalış" kelimesile tercüme ettiğimiz işaret "Po " dur. Bunu Chavannes "réfugier" Müller

ise "behaupten" yani "sığınmak ve terviç etmek" kelimeleri le tercüme

yaptığı mülakat sırasında lâf arasında bunlardan bahseder. Shih-chi Hun-ya'nın eski yeri

diye bahsediyor(S h i h-c h i, 123, 4b) ; İkincisi ise Kun-mo'nun eski yeri diyor (H a n-s h u,

61, 2b). Her iki bahis de Chang Ch'ien seyahatnamesi metinleridir. Acaba Hun-ya prensliğinin yeri Kun-mo'nun eski yeri miydi? Eğer bu kabul edilebilse Yüe-çi'lerle Wu-sun'ları

aynı yere koymak icap eder.. Fakat bu oldukça zor bir şeydir. Yazma ve istinsah yanlışlığı

olması da çok muhtemeldir. S. Levi, Yüe-çi'lerin batıda; Wu-sun'ların ise doğuda olduklarını ileri sürmüştü (J A, 1897, s. 13). Fakat bugün bu nazariye suya düşmüştür.

18

 Shiratori, prens Hsiu-t'u'nun arazisini—yani Liang-chou ile Kan-chou arasındaki

yeri—Yüe-çi'lere veriyor. Kan-chou'dan Tun-lıuang'a kadar uzanan yere de Wu-sun'ları

oturtuyor (T o y o Bunko , V, 16). Yüe-çi'lerin bilhassa Liang-chou'da çok bulunduklarına işaret ediyor (Übe r die Wusun Stämme , K Sz, III, 111-113). Franke

bunukabul ediyor (Türkvölker, s. 11).

19

 Haloun, tercümesini verdiğimiz Shi-chi'nin kaydına dayanarak (Shih-chi,

110) Lo-lan ile Ho-kut arasında bulunduklarını ileri sürüyor (Üe-tsi, s. 296). Barköl

ile Manas arasına yerleştiriyorsa da şüphelidir.

20

 Chang Ch'ien seyahatmamesinde : "Hsiung-nu'ların sınırında küçük bir kırallıktır" denmektedir (Shih-chi, 123, 4b). Hsiung-nuların Batı şehirlerini de Kunmo'nun emrine verdikleri kaydedilir (Shih-chi, 123, 4b). Bilginler de bu hususu böyle

kabul ederler (Franke, Türkvölker , 11; Shiratori, Übe r die Wu-sun Stämme ,

K Sz, III, s. 113).

21

 T'ang devri metinleri Liang-chou, Kan-chou, Su-chou, Tun-huang arasında

gösterilir.

2 2

 Shih-chi, 123, 2b; Ho u Han-shu, 117.

ESKÎ ORTA ASYA KABİLELERİ HAKKINDA 253

etmişlerdir. Pelliot ise bunun ancak "işgal etmek, sahip olmak, kurmak"

anlamile tercüme edilebileceğini ileri sürmektedir 2 3

. Han zamanında

gerek Tun-huang civarında ve gerekse Huang-chung da bu Yüe-çi'lerin

bakiyelerine rastlıyabiliyoruz. Siyasi münasebetlerine ait Çi n kaynak ­

larınd a d a bira z bilg i vardır. Küçü k Yüe-çi'le r son zamanlarda Kan-chou ile Tun-huang'ı 116 da aldılar. Bütün bu muvaffakiyetlere rağmen M.Ö. 100 de, Hsiung-nu'larla Çin hududunu Çinlilerin 112-

113 de yaptıkları surlar sınırlayordu. Bu duvar da Chang-yeh ve Ghiuch'üan'ı geçmiyordu. Tarihî hâdiselerin inkişafına göre Hsiung-nu'ların bu bölgedeki sınırları tesbit edilebilir. Çin vakayinamelerinin Batı

memleketlerine dair verdikleri bilgilerin kifayetsizliği ve karışıklığı bir

çok hataların yapılmasına sebep olmuştu2 4

.

A. Hermann, Bailey, Thomas ve son olarak da Haloun2 5

 Çin generalleri'nin yaptıkları seferler hakkında izahat veren vakayinamelerin kayıtlarına dayanarak Küçük Yüe-çi'lerin yerini tesbite çalışmışlardı.

Çinlilerin meşhur generali Ho Chü-p'ing, taarruza Chü-yen,

yani Gaşun Nor'dan başlıyor. Ondan sonra Küçük Yüe-çi'lere varıyor.

Daha sonra da Ch'i-lien dağını ele geçiriyor 2 6

. Seferin başlangıcı

Su-chou ve Pê-tao kıvrımı boyuncadır. Ho Ghü-p'ing'in Sefer yolunun

Kan-chou'a kadar olan kısmı K. Yüe-çi'lerin içinden geçmektedir. Bu

bilgi ile K. Yüe-çi'lerin sınırlarını ve yerlerini tesbit etmek kısmen olsun

kolaylaşmış oluyor. K. Yüe-çi'lerin yerlerinin batı hudutları biraz daha

uzatılabilir. Fakat Ho Chü-p'ing'in Gaşun Nor'dan indiği de göz önünde

tutulmalıdır. Vadi yolunu takip sureti le inmesi de çok muhtemeldi.

23

 P e 11 i o t, JA, 1937,37, n.1. diğerlerinin tercümesi için bk. Chavannes , T'P,

1907,527; Tüller, Toxri und Kuisan, 571-74;. O.Franke bunu tenkit etti: Einige

Bemerkungen zu F.W.K.Müller, Toxri un d Kuisan. OZ, 1917,85'

24

 Çin kaynakları Peşaver'de M. S. V. asırda yaşayan bir beyliği K. Yüe-çi adile

tesmiye etmişlerdi. Bu hususa ait belgelerin tercümesini aşağıda vereceğiz. Bunlar

esas itibarile Kusanlara ait idiler. Ma Tuan-lin, esas Küçük Yüe-çi'lerden habersiz olarak

bu beyliğe ait bilgileri toplayarak K. Yüe-çi'ler maddesini meydana getirmişti (Wenhsien-t'ung-kao, 338, 10). Ma Tuan-lin bu bilgileri Pei-shih ve Wei-shu'dan

iktibas etmiştir. Wei-shu'da bu beyliğin merkezi olan Puşkalavati şehrinin merkezine

elçilerin gönderildiği kaydediliyor. Pelliot'ya göre Çin kaynakları bu yer hakkındaki

bilgileri ancak bu elçilik sayesinde elde edebilmişlerdi. T'ai Wu-ti zamanında (424-451)

Yüe-çi'lerin bu ziyareti teati ettikleri ve Çinliler üzerinde büyük tesirler bıraktıkları anlaşılmaktadır. İkinci ziyaret 571 de olmuştu. Pelliot haklı olarak bunların Yüe-çi'lerle

ilgisi olmadığını göstermiştir (Tokharien et koutschéen, 1934). Meşhur Budist rahibi

Kumarajiva Peşaver Yüe-çi'leri Tukhara'larla aynı sayımıştı Kumarajivanın ölüm

tarihi 413 dür. Elçilerin Çine geliş tarihleri ise daha sonraki zamanlara ait olduğundan

Kumarajiva'nın bunlardan habersiz olması lâzım gelir. Bu zamandaki asıl Küçük Yüeçi'ler Tun-huang'dakilerdi. Çinli müelliflerin ananeciliklerinin neticesi olarak Persler,

Heftalitler ve daha bir çok memleketler bile Yüe-çi adile anılmışlardı.

2 5

 Thomas , JRAS , 1931 ; Haloun, ZDMG, 1937,263-66.

26

 Shih-chi, III, 4a da kısaltılmıştır. Lu-te'yi zikretmeyip yalnızca kırallığın

ismi söylenmektedir. Orijinal olan herhalde Han-shu'dur.

254 BAHAEDDİN ÖGEL

62 ile 60 senelerinde sefer yapan Chao Chung-kuo'nun biyografisinde,

Küçük Yüe-çi'lerin Yang-kuan'ın batısında oldukları kaydediliyor 2 7

.

Bu general Erh Ch'iang Yüe-çi'lerin 4000 adamını esir etmişti. Yang-kuan,

Tun-huang'ın güney batısındadır. Aşağı yukarı bugünkü Tang-ho kavşağına konabilir. K. Yüe-çi'ler diğer yandan Erh Ch'iang'la komşudurlar.

Tibetli olan bu kavim de, bugünkü Çaydamdadır. Çaydam bataklıklarının kuzeyine ve sırtın gölünün bulunduğu yaylalara yayılmışlardı.

Altın dağlarının batı kısmı ya bu halkların içine sokulmuş ve yahut da

kuzey hudutlarını yapmaktaydı. Bu duruma göre K. Yüe-çi'leri 60 ilâ

61 arasında iki yerde görüyoruz.

1) Sırtı n yaylası ve civarında,

2) Su-cho u ve Kan-cho u arasında.

Bilhassa Muahhar Han zamanında Kansu'nun güney - doğusuna

doğru sokulmuş olduklarını da müşahede etmekteyiz. Hou Han-shu'nun

Ch'iang'lar-yani Tibetliler - hakkında verdiği malûmat arasında, bize

Küçük Yüe-çi'lerin sonraki yerlerinden de bahsetmektedir. Bunlar Huang-chung Yüe-çi'leri adiyle anılan Yüe-çi gruplarıdır. Huan-chung'a,

Ho Chü-p'ing'in taarruzundan sonra iniyorlar 2 8

. Burada Tibetlilerle

lisan ve kültür mübadelelerinde bulunuyorlar

 29

. Hou Han-shu, Huan

Chung batısında ve Lang-chou'un kuzey - batısında Chuang -lang ho ile

Ta Tung ho nehirleri arasındaki Ling-chü'de de Yüe-çi'lerin bulunduklarını yazıyor. Chang-yeh'de de bir miktar küçük Yüe-çi bulunurdu. Ghangyeh yukarıda da tasrih ettiğimiz üzere, o zamanki Lu-tê bu günkü Kanchou idi. Bunlar herhalde Ho Chü-p'ing'in rastladığı Yüe-çi'lerden olsa

gerekti. Önce Chang-yeh'de oturduklarını ve daha muahhar devirlerde

ise Po-lu'nun güney - batısına indiklerini Pei-shih yazmaktadır 3 0

. Chinshu, onları batıda esas itibarile Ling-ching'de gösteriyor ve dağıldıkları

bölgeyi Rako Nor ve Hsi-ninh nehrile kuşatıyor

 31

. Pei-shih'in bunların

Hsi-ping'le yeh arasında oturdukları hakkındaki malûmatı oldukça hakikate yakındır

 32

. Fakat kaydın çok muahhar olduğunu da gözden kaçırmamak lâzımdır. Bu malûmatı bir hakikat olarak kabul eden Haloun,

bu kavmi Gaşun Nor'a akan Ta tung ho ile Kan-chou ho arasına yerleş27

 Han-shu, 6g, 3b, yalnız Yüe-çi olarak kaydediyor. Bu metni şerhedenin de

söylediği gibi Erh-ch'iang demektir.

28

 Bugünkü San-chou'un Huang-shui denen nahiyesidir. Hsi-ning nehri kenarmdadır.

29

 Ho u Han-shu, 87; tercümesi için bk. Krause, MSOS, 1915, 83

30

 W. Eberhard , Türkiyat mecmuası, VII-VIII, 41, s. 141; keza Huang-chung

yüeçileri için bk. Eberhard, Kultu r un d Siedlung der Randvölke r Chinas,

s. 64.

31

 Chin-shu, 2, 36 b.

32

 Eski yerleri Hsi-p'ing'le Chang-yeh arasındaydı (Pei-shih), 97; Eberhard ,

Türkiyat mecmuası, 41, s. 141

ESKİ ORTA ASYA KABİLELERİ HAKKINDA 255

tirmektedir

 33

. Hsi-p'in ise Hsi-ning yaylası ortasında Hsi-ning fu civarındadır. Bu husustaki eski ve yeni nazariyeleri böylece sıraladıktan sonra

K. Yüe-çi'lerin dağıldıkları sahayı şöyle tesbit edebiliriz:

Batıdaki sınırları altın dağlarının doğu eteklerile Nan-shan'ın kuzey kısımlarına

-yani Kan- hou shan'in birleştiği yerle Wei-lio'nun işaret ettiği Tun-huang'ın güneyindeki dağlardan Nien-po'ya-kadar iniyordu. K. Yüe-çi'lerin bu bölgeye münferit gruplar halinde yayıldıkları da göz önünde tutulmalıdır. Batıda ve doğuda

başlıca iki grup Küçük Tüe-çi kitlesine rastlanır.

Küçük Yüe-çi'lerin tarihi rolleri

Küçük Yüe-çi'ler, bazan Hsiung-nu ve bazan da Çin hâkimiyetinde

kaldıklarından müstakil olarak siyasi bir rol oynayamamışlardı. Sayıları

da azdı. Buna rağmen adları unutulmamış, bu sahaya yapılan Çin seferlerinde isimleri sık sık geçmişti. Daha sonraki devirlerde ise isimleri Toharların adlarile karışmıştı. Elimizdeki vesikalara göre, Küçük Yüe-çi'lerin

siyasi tarihi M. Ö. 121 den itibaren başlar. Çin kaynaklarındaki kayıtlar

bu tarihten itibaren onlardan bahsetmeğe başlarlar. Çin generali Ho

Chü-p'ing, Gaşun Nor'dan hareket ediyor ve K. Yüe-çi'lere gelerek onları

mağlup ediyor. Bu hadise 121 senesinin yaz mevsiminde vukubulur

 34

.

K. Yüe-çi'ler bu zamanda herhalde Hsiung-nu'ların hâkimiyeti altında

bulunuyorlardı. Çünkü Çin generali bu bölgeleri zaptederken Hun-hsieh

vs. gibi Hun prensliklerini de ortadan kaldırmıştı. K. Yüe-çi'lerin kendileri gelip Çinlilere bizzat teslim oluyorlar. Bundan sonra Hung-chung ve

Ling-chü'ye iniyorlar. Daha evvel kısmen Tibetlileşmiş olan Yüe'çiler

bundan sonra da Çinlileşmeğe başladılar. Daha bu zamanda, Tibet ve

Çin tesirile erişmiş olan Yüe-çi'lerin Tohar ve İndo-germenlerle ilgisi

bulunduğunu iddia eden bazı nazariyelerin çürüklüğü ortadadır. Yüeçi'lerin bu grubuna ait bazı prenslerin ismi Shih-chi'de mevcuttur. Bu

33

 Haloun, Z D M G , 1937, 265-66.

34

 Wei-lio , K. Yüe-çi'lerin Tarım havasında oturduklarını söylüyor: "Dans la

montagne du sude (Nan-chan) de Touen-houang et des contrées d'Occident depuis le

Jö-k'iang jusqu'aux (monts) Ts'ong-ling, sur étendue de plusieurs milliers de li, il ya les

restes de Yue-tche. "E. Chavannes, Les pays d'Occiden t d'aprè s le Vei-lio, 190,

T'P, s. 526-27. Chavannes küçük Yüe-çi'leri Kansu ve Şensi'ye kadar uzanan sahaya

kor (aynı eser, s. 528, not. 1). Haloun'a göre böyle bir neticeye varmak oldukça

zordur. Jo Tibetlileri Êrh Tibetlilerile aynıdır. Çaydam bataklığının kuzey-batısında otururlardı. Sınırlarını Wei-lio'nun Ts'ong-ling'e, yani Pamire kadar uzatması biraz şüpheli

görülmektedir. Chavannes, Küçük Yüe-çi'lerin uzun zaman Sha-chou ile Lop-nor arasındaki Altın dağlarının kuzeyinde kaldıklarını ileri sürer. 995 de Hotan'a giden bir elçi,

Sha-chou'un batısındaki çöllerde Chung-yün adlı Küçük bir yüe-çi kabilesine rastlıyor (Cha

vannes, aynı etüd, s. 527, n. 1). Haloun, yerlerinin Altın dağlarının batısında olmasını

imkânsız görüyor (ZDMG, s. 272). Bizce Çinlilerin Küçük Tüe-çi dedikleri her kavim

Yüe-çi neslinden değildir. Bu vaziyette Peşaveri ve Peşaverlileri de Küçük Yüe-çi yapmak

icap eder. Bu meselenin tenkid ve münakaşası için bk. Pelliot, JA, 1934, 43 n. 1 ; F. W.

K. Müller, Toxri und Kuisan, 570.

3 4

 Shih-chi, 111, 4a; Han-shu, 55, 4a; kısmî tere. De Groot, Di e Hunnen ,

s. 124.

256 BAHAEDDİN ÖGEL

prenslerden birisi 107 de; diğeri ise 108 de teslim oluyorlar. Şan-tung ve

Şansi'ye tâyin ediliyorlar. Bunlardan birincisi 104 de ölüp yerine bir halef

bırakıyor. Halefi de M. Ö. 99 da ölünce nesilleri büsbütün tükeniyor 3 5

.

İkincisi ise M. Ö. 104 de hiç bir halef bırakmadan ölüyor 3 6

. Haloun ilim

âleminin dikkatim Yüe-çi ismi taşıyan bir Hsiung-nu üzerine çekmektedir.

M. Ö. 128 de teslim olup 124 de ölen Hun neslinden bu zatın, bu unvanı

nereden aldığını bugün tesbit edecek bir durumda değiliz 3 7

.

Küçük Yüe-çi'ler 161 ile 167 arasında vukubulan Çin-Tibet mücadelesine karışmamışlardı. Güneydeki Huang-chung Yüe-çi'lerinin siyasi

tarihleri hakkında, Hou Han-shu'da Teng-hsün biyografisinde biraz

malûmat vardır

 38

. M.S. 88 de Tibetlilerin muhafazasile vazifelendirilmiş

Chang-yü, Tibetli prenslerden Mi-wu ve diğer bir Tibet kabilesinden

Shao Tang'ı iğfal ederek öldürüyor. Buna kızan Tibetliler birleşiyorlar

ve Çin'e karşı cephe alıyorlar. Bunun üzerine Teng-hsün vali olarak tâyin

ediliyor. Tibetliler de aralarındaki birliği kuvvetlendirmekle buna cevap

veriyorlar

 39

. Ve Çinlilere taarruz için de nehrin donmasını bekliyorlar

 40

.

Hou Han-shu bu arada bahsi K. Yüe-çi'1ère getirerek diyor ki:

"K. Yüe-çi'ler evvelce buradaydılar. Sonradan buradan çıkarak Tibetlileri

bırakmışlardı. Çinlilere iltica ederek bir hudut müstahkem mevkiinde yerleştirildiler. Kuvvetleri iki ilâ üç bin süvariydi. Hepsi cesur, kuvvetli ve hayırhah idiler.

Tibetlilerle yaptıkları harblerde, adetçe az olmalarına rağmen düşmanlarının bir

çok yerlerini tahtı itaatlarına aldılar. Zaman zaman Çin tarafına geçmekte fayda

görüyorlardı" 41

.

Bu zamanda Mi-wu'nun oğlu Mi-t'ang'ın kendi ordusu, LiangChou'daki diğer Tibet kuvvetlerinin de iştirâkile kuvvetlenmişti.

T'eng-hsün'e taarruz etmek için fırsat da kolladılar. Diğer yandan

da kuvvetlerini fazlalaştırmak için K. Yüe-çi'leri kendi taraflarına çekmek

istediler. Çinlilerin bir kısmı Yüe-çi'lerle Tibetlilerin anlaşamıyacaklarını

ve karşılaşınca biribirlerile harbe tutuşacaklarını ileri sürdüler, İhtiyatlı

davranan T'eng-hsün bu plânı şiddetle tenkit ederek şöyle dedi:

"Hayır, "selefim" Chang-yü, verdiği sözü tutmadığından Tibetlileri müthiş bir

surette ayaklandırdı. Bu iş için hiç olmazsa 20 bin kişimizi hazır bir vaziyette

bulundurmalıyız. Halbuki bu kuvveti besliyecek ne kudretimiz ve ne de paramız

vardır. Esasen mevcut da tükenmektedir. Hu'lar 42. (Yani K. Yüe-çi'ler), şimdi

büyük bir ihtiyaç içindedirler. Biz onları böyle bir harekete geçirirsek maddi güçlüklerle karşılaşırız"

35

 Shih-chi, 20-21 b; Tercümesi için bk. Chavannes, Mém. Hist. 111,1, 162, n.16)

36

 Han-shu'da tarih ayrıldı (17, 20 b). İzahı için bk. Chavannes, aynı eser,

168, n. 1.

37

 Shih-chi, 20, 21 a; Chavannes, aynı yer, 167 vd. n. 61.

38

 T'eng-hsün'ün biyografisi için bk. Ho u Han-shu , 46, 4a.

39

 Hou Han-shu, 46, 4b, s. 7.

40

 Ho u Han-shu, 46, 4b, s. g.

4 1

 Ho u Han-shu, 46, 4b, s. 9-11.

ESKİ ORTA ASYA KABİLELERİ HAKINDA 257

T'eng-hsün bundan sonra Küçük Yüe-çi'lere yaranmak için şehrin

kapılarının onlara açılmasını emretti 4 3

. Bu sırada Tibetlilerle K. Yüeçi'lerin mücadelesi başlamış bulunuyordu. Yüe-çi'lerin kadın ve çocukları

Çinliler tarafından içeri alınıp himaye edildi. Tibetliler de yağma edecek

bir şey bulamayınca gevşediler ve bu suretle dağıtıldılar. Bu sırada Huangchung Yüe-çi'leri Çin idaresi hakkında şöyle diyorlardı:

"Çin idaresi çok hayırhah ve itimada lâyıktır. Şehirlerinin kapılarını açıp

kadınlarımızı ve çocuklarımızı içeriye kabul ettiler. Ve biz de tekrar mes'ut ailelerimize dönmek saadetine kavuştuk."

T'eng-hsün bu cesur kavimden bir kaç gönüllü genç istiyor. Bunun

üzerine bütün gençler emirlerine amade olduklarını söylüyorlar. Tibetlilerde câri olan bir âdete göre hastalanarak ölmek çok ayıp bir şeymiş.

Bu sebeple buhranlı görülen hasta derhal bıçaklanarak büyük bir ıztırap

içinde öldürülürdü. Bu âdeti zamanla Küçük Yüe-çi'ler de benimsemişler.

T'eng-hsün hastalanan bir Yüe-çi'yi doktora gönderiyor ve iyileştiriyor.

Bu şekilde iyileşen insanlar çoğaldıkça Küçük Yüe-çi'ler de Çinlilere karşı

minnettar kalıyorlardı. T'eng-hsün'ün bu yumuşak siyaseti Tibetlileri de

celbediyor. Çin hâkimiyetine girmek istemeyen Mi-t'ang'ın amcası vs.

Çin'e boyun eğdiler. Küçük Yüe-çi ve Tibetlilerden müteşekkil bir ordu,

geriye kalan diğer Tibet unsurlarını da egemenliklerine aldılar. Geriye

kalanların başına geçen Mi-t'ang yeniden mağlup edildiyse de ele geçirilemedi. Bu sırada nehri geçmek için Çinliler deriden yapılmış kayıklar

kullanmışlardı

 44

. Çin-Tibet mücadelerine Çinlilerin lehine olarak karışan

Küçük Yüe-çi'lerin cesareti Çinliler nezdinde şöhret bulmuştu. Gerek

Çin vakayinameleri ve gerekse Çin şairleri fırsat buldukça bunların cesaretine hayranlıklarını saklayamamışlardı. M.S. 61 den sonra Su-chou'da

ki

 45

 muhafızın emrinde 4000 Yüe-çi'nin toplandığını biliyoruz

 46

. M.S. 89

da 8000 süvari Hsiung-nu'lara karşı harbetmek üzere Çin ordusuna girdiler

 47

. M.S. 114 de Çinlilerin Tibet komiseri nezdine 7000

 48

; M.S. 139

da 10000

 49

; 159 da ise 12000 kişilik

 50

 ordular verdiler. Fikrimize göre

bunların hepsi Küçük Yüe-çi'ler değildi. İçinde bir miktar Tibetlinin de

bulunduğu muhakkaktı. 159 da Çinlilerin Batı Tibetlilere ve 168/69 da

Şensi ve Kansu'daki Doğu Tibetlilere karşı yapılan seferlere iştirak ettik42

 Çinlile r İskit Hun vs. gibi Ortaasya kavimlerine Hu derler.

43

 Ho u Han-shu, 46, 4b, s. 15.

44

 Hou Han-shu , 46, 5a. Karşıla: Krause , Fluss und Seegefechte nach

chinesischen quellen, M S O S, 1915, s. 78-79.

45

 Bibliyografya için bk. H a 1 o u n, Aynı etüd, s.268.

4 6

 Han-shu , 69, 3b.

4 7

 Ho u Han-shu, 81, 3a.

4 8

 Ho u Han-shu , aynı yer.

4 9

 Ho u Han-shu, 117, lb.

5 0

 Hou Han-shu, 95, 7a.

/

258 BAHAEDDİN ÖGEL

lerini görüyoruz

 51

. M. S. 184 de Ling-chü garnizonuna iltica ettiler.

Çin'de Sarı Sarıklılar isyanının vahim bir hal aldığı devrede Küçük

Yüe-çi'lerin de oldukça önemli bir rol oynadıkları görülmektedir. Bu

sırada merkezi Ho-chou'da olmak üzere bir de küçük devlet kurdular.

Muayyen sınırlarla çevrilmiş kendilerine ait ve müstakil bir arazileri de

vardı. 214 de Çin hududları Ts'ao-ts'ao'm generalleri tarafından Huangch'ung'a kadar genişletildi. 220/221 de bu faaliyet daha da ilerledi . Bu

suretle Çin hâkimiyeti Tun-huang'a kadar uzandı. Artık, etnik bakımdan

saf kalmış bir Yüe-çi kavmi yoktu. Asırlarca evvel Çin ve Tibet kültürü

ile eridiklerini bildiğimiz bu kavmin bundan sonra ancak ismi geçer.

B. YÜE-Çİ'LERÎN ISIĞ GÖL CİVARINA GÖÇÜŞ VE

YERLEŞÎŞLERİ

Yukarıda mevcut vesikalara göre, Yüe-çi'lerin Hsiung-nu'lar tarafından göçe nasıl mecbur edildiklerini anlatmağa çalıştık. Yüe-çi'ler, göçe

başladıktan sonra Wu-sun'lar üzerine hücum ettiler ve oradan da Sakaların memleketi olan Isığ göl kenarına gittiler (bk. s. 253). Han-shu'nun

kaydı kısa olmakla beraber çok vecizdir. Yüe-çi'ler göçe başlar başlamaz

meydana gelen hâdiseleri anlatmakta ve buraya gelmeden evvelki durumlarını da aydınlatmaktadır.

Sai-wang (Saka) ların mağlup oluşu ve göçleri

Yüe-çi'ler Isığ göl civarına geldikten sonra Sai-wang'lara hücum ediyorlar. Onları kovarak yerlerinde oturuyorlar. Bu hususta bizi aydınlatan

kaynağımız gene Han-shu'dur. Bu kısmı yeniden tercüme ederek okuyuculara sunuyoruz:

.. . Hsiung-nu'lar Büyük Yüe-çi'leri mağlup ettikleri zaman, Büyük

Yüe-çi'ler batıya gitmiş ve Ta-hsia'ya hâkim olmuşlardı. Sai-wang'lar da güneyde

Chi-pin'e hâkim oldular. Buradaki Sai-wang'lar parçalanarak bir kaç devlet kurdular. Su-lo'nun kuzey batısındaki Hsiu-hsün ve Chüan-tu'lar başlangıçta Sai

ırkından idiler" (Han-shu, 96 A, 5a).

Buradaki Su-lo, Kaşğar; Ghi-pin ise Keşmir'dir. Sai'ler ise Saka'lardır.

Şu kayıt birinciyi tamamlamaktadır:

" (Burası) başlangıçta Sai-lerin yeriydi. Büyük Yüe çi'ler, batıya gelip Saıwang'lan mağlup ettiler. Sai-wang'lar da güney. Hsien-t'u'ya indiler. Büyük

Yüe-çi'ler onların yerlerinde oturdular. Bundan sonra Wusun'lardan Kun-mo, Büyük

Yüe-çi'lere taarruz ederek onları mağlup etti. Büyük Yüe-çi'ler batıya gidip Tahsia'yı kendilerine tâbi kıldılar Wu-sun (kiralı) Kun-mo, onların (yani Yüe-çi'­

lerin) yerinde oturdu. (Bu sebeple) Wu-sun'larin (içinde) Yüe-çi ve Sai ırkı (bakiyeleri) kalmıştı." 52

5 1

 Hsien-tu, Hindistan'dır.

52

 Han-shu , 96 B, lb.

ESKİ ORTA ASYA KABİLELERİ HAKKINDA 259

Han-shu'nun bu kaydı bize oldukça önemli şeyler öğretmektedir.

Bunları aşağıda birer birer inceliyeceğiz-. Bizi burada daha ziyade ilgilendiren nokta, Isığ gol civarına geldiklerinden göçlerine kadar geçen zamanda gösterdikleri icraattır.

Sakaların yerleri meselesi

Yukarıda verdiğimiz vesikalardan anlaşıldığı üzere Sai'1er, daha

doğrusu Sakalar, Yüe-çi tesirile batıya göçmüşlerdi. Bunlar batıya göçtükten sonra Yüe-çi'ler de onları takip ettiler. Saka meselesi Yüe-çi'lerin

tarihini karanlıklaştıran en önemli konulardan birisidir. Grek ve Iran

kaynakları Saka kavimlerinden VI. asırdan itibaren bahsetmeğe başlamışlardı. En önemli ilk kayıt Darayos'un Saka seferidir

 53

. Daha evvel

Kyros'u mağlup ederek varlıklarını ve müthiş kuvvetlerini tanıtan bu

kavimlerin5 4

 merkezi sikletini Fergana bölgesi teşkil etdiği zannedilmektedir

 55

. Saka Ttgraghauda, Saka Haumavargah gibi kısımları ayrılırlardı. Saka Haumavargah'ların yerleri henüz daha belli değildir. Hekataios'un bir kaydına göre, bunların yurdu Gandhara, yani bugünkü

Sicistan'a kadar indirilebilir

 56

. Bu yer Hilmand'ın kuzeyine düşer. Ptoleme Sakaların Fergana, Pamir ve Himalaya boyunca uzadıklarını göstermektedir. Prof. Herzfeld'c göre Sakalar, İskender'in istilâsına kadar buradaki yerlerini değiştirmemişlerdi. İskender buralara geldiği zaman bunlar

hem Sogdiyana'yı ve hem de Sir Derya'nın öbür arafını kaplıyorlardı 5 7

.

Sakaların çok eski devirlerde Sicistan'a gelip oturduklarını ispat çok zordur.

1906 da F. W. Thomas tarafından ileri sürülen bu nazariye hâlâ ne tekzip

edilmiş ve ne de yeni vesikalarla teyid edilebilmiştir

 58

. W. A. Smith,

Sakaların güneye inişini Hint metinlerine dayanarak M. Ö. 150 ile 100

arasına kor

 59

. Bu nazariyeyi bizim çalışmalarımız da teyid etmiştir. Bu

husustaki bütün nazariyeleri ve yeni görüşleri şu iki grupta toplayarak

hulâsa edebiliriz :

1— Sakaların göçünün doğrudan doğruya güneyden yani Pamirden inmesi: Bu duruma göre Sakalar, Yüe-çi'lerden daha çok evvel

güneye inmiş ve Sicistan'daki devletlerini kurmuşlardı. Bu halde göç

tarihini daha evvele almak lâzımdır.

2— Sakaların batıya göçerek, doğudan gelen Yüe-çi baskısı altında

Soğdiyana'ya gitmeleri ve oradan da Baktriyan ve Sicistan'a inerek devlet

kurmaları ihtimali: Bu duruma göre Sakalar, Yüe-çi'lerin önünden ka53

 Behistun inscriptions (British Museum), coll. 74.

5 4

 Strabon, XI, VII, 5.

55

 Herzfeld, Altın bir yazıta istinaden, bu yeri tesbit etmiştir. (M, I, 1, 9-10).

Gutschmid, Sirderyanın öte tarafından olduklarını ileri sürmüştü (Geschichte Irans, 140).

5 6

 Marquart, Eranşahr, 140; Herzfeld, Sakastan, AMI , 1, 11.

57

 Herzfeld, Aynı eser, 13-14; Strabon, XI, VIII, 21.

58

 Thomas, J R A S , 181, 1906.

59

 A. Smith , Sakas in north İndia, ZDMG, 61 (1907).

!

260 BAHAEDDİN ÖGEL

çarak Sicistan'a geldiler. Bu vaziyete göre, Sakaların göç tarihi daha

muahhar çağlara iner.

Birincisi üzerinde bir zamanlar çok duruldu. En nihayet boş bir tahminden ibaret olduğu anlaşıldı6 0

. Çince vesikalardan da anlaşıldığı üzere

kronolojik ve tarihî bir zihniyetle bu vesikalardan istifade etmek gereklidir. Aşağıda da göstereceğimiz gibi Sirderya Greklerle Sakaların sınırı

idi. Çin kaynaklarında zikredilen Sai'lerin etnik bir grup oldukları şüphesizdir. Bu kavim sonraları Ghi-pin, Wu-i-shan-li, An-hsi (Partlar) ve

Wu-sun'larla birleştirildi ise de Çin kaynaklarının analoji ve eski ananeye

dayanan bu eski tasniflerine inanmak doğru değildir. Bunun sebeplerini

kısmen K. Yüe-çi bahsında anlatmıştık. Bize göre vesikalar, Sakaların

göçlerinden tam mânası le haberdar değillerdi. Soğdiyana ve Baktriyanı

atlayarak hemen neticeyi anlatırlar. Bize göre Han-shu'nun kaydında

bazı derin noktalar vardır. Meselâ Sai ile Sai-wang kelimeleri arasındaki

farkı göstermek lâzımdır.

Sai-wang'lar kimlerdi?

Han-shu 96 B, 1a

, Yüe-çi'lere mağlup olan Sai-wang'ların Hsientu'ya; Han-shu 61,2 b ise güneyde bulunan uzak memleketlere gittiklerinden bahseder. Han-shu, 96,5a Sai-wang'ları Chi-pin'e yerleştiriyor. Eğer 96 A, 5a nın ifadesi sıhhatli ve tarihî hakikatleri tam olarak

ifade etmek hususiyetini haiz ise Sai-wang ile Sai'nin ayrı olduğunu kabul

etmemiz icap eder. Bundan başka metnin yazılışı da şüphemizi üzerine

çekmektedir. " Hsiung-nu' lar Tüe-çi'leri mağlup ettikleri zaman, Yüe-çi'ler

batıya gitmiş, Ta-hsia'ya hâkim olmuşlardı." dendikten sonra cümleyi kesiyor,

Çince "êrh" işaretini yazıyor ve ilâveten Sai-wang'ların Chi-pin'i zaptettiklerini kaydediyor.

Buna göre şu iki ihtimal varit olabilir: Birincisi, inceliklere dikkat

edilmeyerek lalettayin yazılmış olması; diğeri ise hâdiseler arasında sıkı

bir irtibat gözetilerek yazılmış olmasıdır. Eğer ikincisi varit ise —ki çok

muhtemeldir— Yüe-çi'lerin Ta Hsia'ya yerleşmelerini müteakip veya aynı

zamanda, Sai-wang'ların da Chi-pin'i işgal etmeleri lâzımdır. Diğer kaynaklar bu ikinci ihtimalin çok kuvvetli olduğunu göstermektedir. Bununla

beraber, bu nazariyenin ilmî bir kat'iyete sahip olduğunu söylemek de

saflık olur.

Sai'ler kimlerdi?

Esas Sai'lere gelince, bize göre Sailer esas bir grubun adı; Sai-wang'lar

ise Sai'lerden bir kol olması çok muhtemeldi. A. Hermann'a göre, esas

Sai'ler Kaşgar'ın batısında bulunuyorlardı 6 1

. Güneydeki sınırları Trans

60

 Rapson, coğrafî durumu göz önünde tutarak Sakalar'ın ancak Batı Türkistan

yolu ile gelebileceklerini ileri sürer. (Cambridge History of India, 582).

ESKİ ORTA ASYA KABİLELERİ HAKKINDA 2 6 1

Alay dağlarıdır 6 2

. Bunlar Pamir Sakalarıdır

 63

. Hsü-hsün ve Chuan-tu

kabileleri de bunlara dahildir. Hindistan'a gidenler de Sai-wang'larmış.

Çin kaynaklarının çok kısa ve şüpheli olması bizim bu fikrimizi bir ihtimal halinde bırakıyor.

Wu-sun'ların taarruzu ve Yüe-çi'lerin Batıya göçleri

Yüe-çi'lerin Isığ göl civarında iken gösterdikleri başlıca faaliyet iki

kısımda toplanır:

1— Sakalara taarruz ederek onları güneye doğru göçe mecbur etmeleri ve onların yerlerinde oturmaları. Sakaların göç istikametleri üzerinde biraz evvel durmuştuk. Klâsik kaynaklara göre de bu hususu gözden geçireceğiz.

2— Wu-sun'ların taarruzu ile Yüe-çi'lerin göçe başlamaları. Çin

kaynakları eskiden gelen bir anane dolayısile bu göçün Ta-hsia'ya yapıldığını söylerlerse de hakikatte göç, Sogdiyana'ya olmuştur.

Yüe-çi'lerin Isığ göldeki yerleri ve sınırları

Yüe-çi'lerin Isığ göldeki yerlerinin tesbitişi vesikaların yokluğu

yüzünden çok güç ve tehlikeli bir problem halindedir. Yalnız, Yüe-çi'lerin

Sakaların yerlerine yerleştikleri malûm olduğuna göre, Sakaların dağıldığı arazi bu hususta bize bir fikir verebilir. Daha sonra aynı yere Wusun'lar da yerleşmişlerdi. Han-shu 96B, ıa, Wu-sun'ların yerlerinin eski

Sai'lere ait olduğunu kaydetmektedir. Wu-sun'lar buraya geldiği zaman

Yüe-çi ve Sai'lerden bazı unsurlarda kalmıştı. Wu-sun'ların bu bölgedeki

sınırlarını bir yazımızda tesbit etmiştik

 64

. İli, Çu, Narin havzaları Yüeçi'lerin Isığ gölde yayıldığı sahalardır.

Yüe-çi'lerden evvel

BATI TÜRKİSTAN'IN DURUM U

Yüe-çiler batıya geçtikten sonra, evvelâ Soğdiyana'yı ve daha sonra

da Ta-hsia, yani Baktriyan'ı elde ettiler. Çok önemli olan bu tarihî hâdiseyi

sistemli bir surette gözden geçirmek istiyoruz.

Grek devleti

Batı Türkistan, eski çağlarda da bir çok önemli transit yollarını kendinde topladığı için çok önemli tarihî olaylara sahne olmuştu. Büyük

İskender'in dönüşünden sonra bu bölgede bazı koloniler meydana geldi.

62

 A. Hermann , Paulys-Wiss. R. Enz., Sacaraucae, 1616; Han-shu , 96 A, 5a.

6 3

 A. Hermann , Sacaraucae, 1615.

64

 A. Herman , Tocharoi, Aynı yer. 1637.

262 BAHAEDDİN ÖGEL

Bunlar, Baktriyan'da Belh, Amuderya'nın kuzeyinde Aleksandria, Semerkand, Fergana'da Hokent, Margiana, Merv, Kandehar ve Kabul vadisi

birer askerî kolonizasyondu. İskenderin ölümünden sonra, bu yerlerin

idaresini eline Selefküs aldı. Baktriyan satrapı Diodotos isyan ederek istiklâlini ilân etti. Bu sırada İran'daki Partların başında I. Arsak bulunuyordu

 65

. Henüz tam olarak istiklâllerini elde edememişlerdi. Sogdiyana

satrapı Euthydemus Baktriyana hücum ederek orasını hükmü altına aldı 6 6

.

Bu vaziyete rıza göstermeyen Suriye Selefküs kiralı Antiochos Euthydemos'un istilasının önüne geçmek kasdile buraya kadar geldiyse de

 67

onlarla başa çıkamayacağını anlayınca Hindistan'a indi. Orada da birşey

yapamıyarak geri dönüp gitti. Fakat ne de olsa Antiochos'un bu hareketi Hind kapılarını Greklere açmıştı. Bundan cesaret alan Demetrius,

Hind'e inip Pencap ve Sind'i zaptetti. Bu suretle Hind'de de bir Grek devleti kurulmuş oldu. Burası bir valilikle idare ediliyordu. Fakat valilerden

birisi isyan ederek istiklâlini ilân etti.

İlk Yüe-çi göçlerinin Grek devletindeki izleri

Yukarıda Yüe-çi'lerin Batıya doğru taarruza geçerek Baktriyam ele

geçirdiklerini söylemiştik. Daha evvel Yüe-çi'ler Isığ göle gelirken Sakaların az da olsa bir kısmı Baktriyan devletini taciz etmişlerdi. Baktriyan'daki

Grek devletinin hudutları Demetrios zamanında Hun devletinin hudutlarile temas halinde idi

 68

. Bu zamanda her iki devlet de en yüksek çağlarını yaşıyorlar ve bu münasebetle de aralarında siyasi ilgilerin mevcudiyeti çok melhuzdu

 69

. Hattâ Gutschmidt'in fikrine inanılırsa, Demetrios İçasya'nın zaptı için istilâ plânlarını da hazırlıyormuş. Bu plânı hazırlamaktaki tek gayesi Türkistan'ı zaptederek zengin Çin devletile hem hudut olmak ve Asya transit ticaretini ele geçirmekti

 70

. Gutschmidt'e göre

bu teşebbüs muvaffak olabilirdi. Çünkü bu zamanda Hsiung-nu'ların

kuvveti ve birliği henüz daha tam mânasile gelişmemişti. Demetrios zamanında Hun-Grek komşuluğu da düşünülmemelidir. Bazı kimseler

klâsik kaynaklarda zikredilen kavminin Hsiungnu'lar olduğunu

ileri sürdüler. Pli n şöyle der :

"ab attacoris gentes Phuni et Tochari et lam Indorum Casiri introrsus ad

Scythas versi humanis corporibus vescuntur. (Plin, VI, 17, 20)

Metne göre Phuni kavmi, Tocharlarla Attakorlar arasında idi.

Attakorların Kukunor gölünün karşısında ve Hoang-ho kaynağı çevre65

 Partlar da süvari bir milletti.

66

 Gutschmidt, Geschichte Irans, s. 44.

67

 Polybius, XXIX, 6a, 8.

68

 Charpentier, bu kelimenin Hsiung-nu ile aynı olduğuna inanır (Die ethnographische Stellung der Tocharer, Z D M G, 1917, 53-56).

6 9

 Gutschmidt , Geschichte Irans, 44.

70

 Aynı eser, 45.

ESKİ ORTA ASYA KABİLELERİ HAKKINDA 263

sinde olduğunu biliyoruz. Bu duruma göre Phuni'ler, Attakorların batısına

ve Tocharların da doğusuna düşüyordu. "Phuni=Hsiung-nu" olduklarını

ileri sürenler bulunduysa da Phuni kelimesinin daha bir çok yazılış

varyantları bulunduğundan bunun ispatı şimdilik zordur 7 1

. Karlgren'e

göre Hsiung-nu'nun o zamanki telaffuzu Xiung-nuo'dur72

. Bununla

beraber, sonraki "Hun " . kelimesinin yazılışları Hsiung-nu kelimesinin

mahiyeti hakkında bir fikir verir. İndo- germanist Charpentier, Phuni

ile Hun kelimelerini fonetik bakımdan birleştirir

 73

.

Sak a Göçleri

a. Sakaların Baktriyari'dahi Ökratid devletini yıkışları :

Ortaasya'daki Yüe-çi göçlerinin Baktiryan'daki ilk tesirlerini Ökratid zamanında görmekteyiz. Bu tesirler, Yüe-çi'leri önlerine katarak

kovaladıkları kavimlerin tesirile olmuştu. Ökratid'in hüküm sürdüğü çağ,

Yüe-çi'lerin Isığ göle gelerek Sakaları sürdükleri zamana rastlar. Biz bu

konuda, bu çağ İran tarihinin kurucusu sayılan Gutschmidt'in eserine

dayanacağız. Yüe-çi'lere ait bilgileri, İran tarihinin esasları ile telif ederek

bir sistem halinde vermeğe çalışacağız. Gutschmidt'in fikrine göre esasen

bu zamanda zayıf bir halde bulunan Baktriyan Grek devleti, kuzey-batıdan

gelen göçebe halkların baskısı karşısında, büsbütün telâşa düşmüştü.

Bundan istifade eden Mitridat bu durumu Grek devletine taarruz için

bir vesile ve fırsat saymıştı 7 4

. Gutschmidt'in bu görüşü, tarihî hakikatlere

çok yakındır. Mitridat, taarruzları bilâhare daha fazlalaştırmış

 75

 ve

nihayet Baktriyanı kendine tâbi kılmağa muvaffak olabilmişti 7 6

. Ökratid

yakasını zorla kurtarmışsa da

 77

, az sonra öldürülmüş ve yerine oğlu

Heliocles geçirilmişti. Tarihen ve gerçek olarak bildiğimiz bir şey varsa

o da Ökratid devletinin Partlar tarafından yıkılışıdır

 78

. Bu zamana ait

tarihî kayıtlar noksandır. Az sonra Baktriyanın tekrar Partların elinden

alındığı görülmektedir. Baktriyanı Partlardan geri alan kimlerdi ? Ya

Grekler veyahut da kuzeyden gelen kavimlerdi. Greklerin yeniden Batriyanı elde edebilmelerine imkân ve ihtimal olmadığına göre, ikinci ihtimali kabul etmek mecburiyetindeyiz. Herhalde bunlar Sakalardı.

71

 Ptoleme, vs. ve diğer müellifler Lâtin

mütercimleri ise Phrunı ve Phruri olarak almışlardır.

72

 Karlgren , Grammata Serica, 417, 118 vs.

73

 Charpentier, ZDMG, 1917, 355.

74

 Bu hususta Justin'i n eserinde bazı önemli kayıtlar vardır.

75

 Gutschmidt, aynı eser, 50.

76

 Rawlinson, Bactria, The history of a forgotten empire, 90.

77

 Grousset, L'histoire de l'Extrême Orient, 1, 54. Biz burada Cambridge

history of India'nın kronolojisini kabul ettik.

78

 Charpentier, ZDMG, 1917, 350-3.

264 BAHAEDDİN ÖGEL

b. Sakaların ilk yeri ve Grek devletile olan sınırları :

Yüe-çi'lerin gelişlerinden evvel Sakaların yayıldıkları sahanın, Ökratid

veya Eukratiads'ın devletile hem hudut olduğu zannedilmektedir. Strabon,

Partların Ökratid'i devirdiğini ve İskitlerinde silâh kuvvetile Baktriyan'ın

bir kısmının ele geçirdiğini kaydeder

 79

. Bu, bizim yukarıdaki görüşümüzü

de teyid eder. Strabon bir kaydında, Sogdiyana'nın Grekler elinde bulunduğu zamanki sınırlarını tesbit ederken şöyle der

"Taxart (yani Sirderya) soğdiyana ile göçebeleri (birbirinden) ayırır."

Diğer bir kaydında bu göçebelerin kimler olduğunu da tasrih eder:

"'Taxart Sakalarla ( ) Soğdiyana'yi birbirinden ayırır." 81

Demek ki bu zamanda Saka 1ar, Sird erya'nın ötesinde bulunuyorlardı.

Bunu İran kaynakları da teyid etmektedir 8 2 .İşte bu gibibir çok delillere dayanarak, Sogdiyana'ya Sakaların bu zamanda geldiklerini ileri sürebiliyoruz.

Bu devirde Baktriyan ve Sagdiyana'da Toharların bulunup bulunmadığını

da kati olarak bilmiyoruz. Yalnız, klâsik kaynaklar, Yüe-çi'lerin gelişini

anlatırken, "Efendi Saka" ve "Tabi Tohar"larm Baktriyan'da oturduklarını kaydetmektedirler. Bu yönler vesikaların azlığından dolayı lâyıkı

veçhile aydınlatılamamıştır.

c. Sakaların Baktriyanda yerleşmeleri:

Yüe-çi'lerin, Wu-sun'ların tazyikile Batıya göçtüklerini Çin kaynaklarından tercüme ettiğimiz belgelerle göstermiştik. Göçün bu safhası

Yüe-çi tarihinin en karanlık bir safhasıdır. Bu konuda, bir asırdan beri

en güzide bilginlerin çalışmaları sayesinde bazı hakikatler elde edilebilmiştir. Buna rağmen bunları da cerheden nazariyelerin bulunduğu gözden

kaçırılmamalıdır. Kati olarak tesbit edilebilen şeylerden biri, Yüe-çi'lerin

Sogdiyana'yı; Sakaların ise Baktriyam işgal ettikleridir.

C. YÜE-Çİ'LERİN ISIĞ GÖLDEN BATIYA,

TÜRKİSTAN' A GİDİŞLER İ

1. Sogdiyanaya Yerleşmeleri

Çin kaynaklarına göre :

Bu devirden bahseden Çin tarihlerinin hepsi, Yüe-çi'lerin Ta-yüan'ın batısına gittiklerini ve Ta-hsia -yani Baktriyam- hâkimiyetleri

altına aldıklarını yazmakta müttefiktirler. Yüe-çi'ler Sirderya'yı geçer

geçmez Soğdiyana ile Baktriyam nüfuzları altına aldılar. Kendileri Sogdiyana'da yerleştiler; Baktriyan ise onlara tâbi oldu. Meşhur Çinli seyyah

79

 Marquart, bunların Sakarauka olduğunu söylemektedir: Das erste Kapitel

der Gatha Uştavati, Orientalia, 193, 43.

8 0

 Strabon, XI, 2.

8 1

 Strabon , aynı yer.

82

 Herzfeld, Sakastan, 9-10.

ESKİ ORTA ASYA KABİLELERİ HAKKINDA 265

Chang Ch'ien'in verdiği malûmata göre, Yüe-çi'ler esas itibarile Amuderyanın kuzeyinde oturuyorlardı

 83

. Hattâ Baktriyanın eski merkezini bile

muhafaza etmekteydiler 8 4

. Shih-chi'nin bu eski kaydına nazaran, daha

muahar Han-shu'da Yüe-çi'lerin Baktriyana indikleri ve oranın merkezine yerleştikleri de kaydedilir

 85

.

Klâsik kaynaklara göre:

Yüe-çi'lerin Sirderya'yı geçtiklerini ilk olarak haber veren Strabon

olmuştur. Bu halkların İskit adiyle adlandırıldığını; fakat her kabilenin

de ayrı bir adı bulunduğunu söylemektedir. Bu halklar arasında en tanınmışları Asioi, Pasiani, Tokhari, Sakarauli'lerdir. Grekçeleri :

Bu oymakların hepsi Sirderya'nın öte

83

 Shih-chi, 123, lb, 2b; Han-shu, 96 A, 6b; Ho u Han-shu, 118, 5b. Son

kaynak bu bahisi çok kısa geçip devletin yalnız teşkilâtı hakkında kıymetli malûmat

veriyor.

84

 Shih-chi, 123, 2b; Han-shu, 96 A, 7a; Han-shu merkez meselesinde biraz

tezata düşmüştür. Yüe-çi'lerin merkezinin önce Chien-shih olduğunu kaydettiği

halde sonradan Shih-chi 'den kopya ettiği metni aynen alarak, kıral şehrinin Amuderya kuzeyinde bulunduğunu söylüyor. Haloun , burasının mevcut olmayan veya yanlış kaydedilmiş bir yer olduğunu zannetmişti (Zur Üe-tsi Frage, s. 259, n. 1). Kaynaklarımızı

karşılaştırarak yaptığımız menşe tenkidi işin mahiyetini ortaya çıkarmıştır.

84

 Devlet merkezleri Lan-shih idi: Shih-chi, 123, 3b.

85

 Han-shu, 96 A, 6b.

86

 Ptolemenin zikrettiği Sirderya üzerindeki lûtioı (VI, 12, 14) ile birleştirilir:

Sakastan, 26; Hermann . Tocharoi, 1637; Marquart, Das erste Kapitel vs.

Orientalia, 43, n. 2 vs., Trogus, 41, 42 deki Asiani ile aynıdır. Sondaki -an, bir ekdir:

F.W.K.Müller, Toxri und Kuisan, 584; Sigmond Feist, Hirtfestschrift, 77, n. 1;

Sten Konow, Hirthfestschrift, 236; Charpentier, ZDMG, 1917, s. 357. Bunların

Yüe-çi'ler olması çok muhtemeldir.

Bu kavmi tanımıyoruz. Marquart , bu kavmi, metinde yazılış

şekline göre biraz başka okumuştur: Orientalia , 43, n. 2 ; war "Tocharisch"

die Sprache der Tocharer, A M, IX, 462; Wilson: = Pashai (Ariana

ant. 139) Viviain de St. Marti n de böyle bir kavmi tanımadığından Strabon'un

XI, 51, 37, deki şekilde bozarakil e birleştirdi. (Les

Huns Blancs, 25, n. 2). Tarn, sondaki eki atıp, kabul ederek "Pars"

kelimesile birleştirdi (Haloun, Üe-tsi, 255, n. 4). Konow, Arşi = = analojisine

dayanarak, = Parşi kabul etti (Hirthfestschrift, 236). Herzfeld, "Get" kavmile

birleştirmek istiyerek Ptoleme'nin (VII, 18) olarak kabul eder

(Sakastan, s. 26). Marquart da "Get" lerle birleştirmek istedi ve formunu

teşkil etti (Eranşahr, 206).

8 8

 Toharlardır.

89

 Bu şeklin yanlış yazıldığını ve okunması lâzım geldiğini ilk defa

Gutschmidt ileri sürdü (Geschicht e Irans, s. 58, n. 3). Bu kelime Orosius'da

Sacaraucas, 17, 43; Trogus'da Sarauca , 41,5 vs. ; Ptoleme'de

(restore), VI, 14; Strabon'da dır. Marquart, Strabon'daki bu şeklin,

dan çıktığını söylüyor. ( Orientalia, 193, 43, n. 2 ). Genel olarak

kabul edilmiştir. Sten. (Konow, Hirtfestschrift, 233; Charpentier,

ZDMG, 1917,6). Herzfe1d'di n fikri ayrılır (Sakastan, 26). Halou n da Herzfeld'den

habersiz olarak onun fikrine yaklaşır. (Üe-tsi 244). Vivien de St. Martin, bunu Sa-

266 BAHAEDDİN ÖGEL

yüzünden geliyorlarmış. Strabon'un bu kaydını zaman ve olaylar bakımından iki kısımda mütalâa etmeği doğru buluyoruz:

1— Strabon'a göre, Baktriyan Greklerinin yıkılışı esnasında gelen

dört oymak olabilir.

2— Ve bu oymakların karşısında Sakaların bulunduğu

hakkındaki kayıt. Vesikanın ikinci kısmı oldukça sarih ve tarihî olaylara

da uymaktadır. Bunu iki kısma ayıracağız :

a) Sakaların Sogdiyana'ya önceden geçerek, orasını işgal etmeleri.

b) Sirderya'nın bu tarafına geçtikleri zaman dört kabileyi karşılarında bulmaları.

Vesikada kronoloji ve olay sırası göz önünde tutulmamıştır. Toplanan bilgiler, lâalettayin dizilmiştir. Buna rağmen yukarıda yaptığımız

tasnif, bu karışıklığı kısmen olsun izâle etmektedir.

Vesikanın birinci kısmı, yani Dört kabilenin zikri, oldukça karışık

bir manzara arzetmektedir. Tasnifi de zordur. Karşımıza çıkan başlıca

güçlük şudur: Bu dört kabile, aynı zamanda ve biribirine karışmış bir

şekilde mi; yoksa birbirini takiben ve fasıla ile mi geldiler? Strabon tarihi

olayları kısa bir şekilde hülâsa etmiştir. Toplu bir şekilde verilen bu bilgileri daha iyi anlayabilmek için diğer kaynakların da izahlarına ihtiyacımız vardır. Bu hususta Trogus'un şu kaydı bize faydalı olmaktadır:

"Deinde gou régnante91 Scythicae gentes Saraucae et Âsiani Bactra occupavere et Sogdianos,

"Additae his res Scythicae reges Tocharorum Asiani interitusque Saraucarum.

Bunların tam olarak tercümesi ve izahı biraz zordur. Trogus'un birinci kaydını olaylara göre tercüme ve izah edenlerden en muvaffak şahıs

Marquart'dir. Marquart durumu şöyle izah etmektedir: "Saraucae'1er

Baktriyan'ı; Asiani'ler ise Sogdiyanayı işgal ettiler" 92

. İkinci kısım Saraucae'-

lerin Toharlar üzerindeki hâkimiyetini sona erdirip ve Asiani'lerin Tocharların efendisi olduğunu söylemektedir. Bu adların izahı da ayrı bir

rancae olarak okumuş ve Zaranghes -yani Drangiana- ile birleştirmiştir (Les Hunz Blancs, 24, n. 3). Plin de aus Sarangae olarak kaydediyor: VI, 16, 18. Münakaşası için bk.

Herzfeld, Sakastan, 24, n. 3. Bu kavimle bizim ilgimiz yoktur. Herodo t

dan beri bu kabileye rastlanmaktadır. Jainist metinlerde geçen ve İndüsün batısında

oturan bir Sakakula kavmine de rastlıyoruz Ste n Konow, On the nationality ofKushanas, ZDMG,91 , 682). Bu kavim, Vikramaditya tarih başlangıcından biraz evvel

Hindistan'a gelmişti. Konow, bunları Strabon'un sı ile birleştirmek istemekte

ve Strabon'un yazışını olarak tashih etmektedir. Charpentier, bunu

gayrı ilmi olarak Sarıyolla birleştiriyor. (Z D M G, 1917, 369, n. 3).

9 0

 quo répugnante varyantıdır (Haloun, Üe-tsi, 261, Charpentier, aynı

eser. 349).

92

 Marquart , Eranşahr, 205; Das erste Kapitel der Gatha Uştavati, Orientalia,

193, 43; Sten Konow, Marquart'i n bu nazariyesini tam olarak kabul etmemiştir

(A M, IX, 461-62; Hirthfestschrift, 232). Ekseriyet, Saraukaların Baktriyam; Asianilerin

ise Sogdiyanayı aldıklarında müttefiktirler. Anlaşılmayan nokta kronoloji meselesidir.

ESKÎ ORTA ASYA KABİLELERİ HAKKINDA 267

meseledir. Herkes bir şey söylemiştir. Bizim kabul ettiğimiz fikirler, daha

ziyade tarihî ve kronolojik olanlardır. Çin kaynakları ve klâsik kaynaklar

Saraucae, yani Sakaların önden gittiğini söylemektedirler. Sakaları Çin

kaynaklarının Yüe-çi'leri, klâsik kaynakların ise Asiani'leri kovalamalardır. Görüldüğü gibi, olaylar biribirine çok yakındır. Fakat Yüe-çi ile

Asiani'nin birleştirilmesi çok güç olmuştur. Trogus'un Asiani'si, Strabon'un

si ile aynı idi. Fakat bunlar kimdi? Ve hangi ırka mensup idiler?

Bu hususta başlıca iki nazariye mevcuttur:

1— Büyük bilgin Marquart'ın, Yüe-çi = ve Ta-hsia =

nazariyesi :

Marquart, Strabonun 1er Sirderya'dan geldikleri hakkındaki

kaydı ile; Justin'in Trogus'daki Asiani'lerin Tochar'lara hâkim olmaları

meselesini karşılaştırarak meşhur nazariyesini ortaya atmıştı. Bununla

beraber, Trogus'da da kaydedildiği gibi, Sakaların Baktriyan'da oturdukları şüphelidir. Ta-hsia = Tohar birliği şu bakımdan şüpheli bir nazariyedir.

a) Ta-hsia, Tohar gibi bir kavim ismi değil; coğrafî bir tâbirdir.

b) Ta-hsia = Tohar birliği, o zamanki Çin telâffuzuna göre imkânsızdır

Bütün zayıf noktalarına rağmen bu nazariye hâlâ tutunmaktadır.

Bir çok kimseler bu nazariyeyi kabul zorunda kalmışlardır. Haloun'un

sert tenkidleri de yersizdir 9 3

.

I I — Yüe-çi = Tohar nazariyesi. Bu nazariye Richtofen'indir 9 4

.

Bu fikir artık bugün kıymetini kaybetmiştir. Yüe-çi'leri İndo-Cermen

yapmak isteyenler hâlâ bu fikre sıkıdan sıkıya sarılmışlardır.

Diğer Problemler

Yüe-çi kelimesi klâsik kaynaklarda bulunmamaktadır. Buna mukabil,

1ère de Çin kaynaklarında rastlamıyoruz. Bu problemin izahına

girişilmiş, Wu-sun'ların adına çok benzemeleri sebebile Wu-sunlar

Asiani ve kavimle birleştirilmişti 9 5

. Yüe-çi'lerin Isığ göle geldiklerini ve Wu-sun'ların tazyikile batıya geçtiklerini söylemiştik. Bu duruma göre şu varit olmaktadır: Acaba bu göç sırasında Wu-sun'lar da

Yüe-çi'lere mi karışmışlardı? Her iki kavmin göçebe olması bu karışmayı

varit kılabilir. Bize göre, gerek Sogdiyana'da ve gerekse Baktriyan'da

Yüe-çi'lerin yanında Wu-sun'ları aramak olamaz. Bunun ispatı çok güçtür.

Her ikisinin de birer göçebe kavim olması sebebile ad değiştirebilmeleri

93

 Bu husus için bk. Sten Konow, Hirthfestschrift, s. 233.

94

 Bk. Haloun, Üe-tsi, s. 256, n. 1-7.

95

 Asiani, ile birleştirilmiştir. Sondaki -ani eki Kusana kelimesinde

bulunur. (Charpentier, s. 357). F. W. K. Müller, Tochri und Kuisan, s. 584; S. Feist,

Der gegenwartige Stand der Tocharer Problem, s. 77, 1; Marquart, Das Erste Kapite

der Gatha Uştavati, Orientalia, s. 43; H. Y u 1 e, J RAS, 1873, s. 107.

268 BAHAEDDİN ÖGEL

de düşünülebilir. Bize göre, Baktriyan'a göç eden Yüe-çi'lerin yanında

Wu-sun kitlelerinin mevcudiyetini de kabul etmek çok zordur. Bazıları

Asiani kelimesinin sonundaki" -ani" ekinin İran dillerindeki çoğul eki olduğunu söylerler. Yüe-çi kelimesinin Hou Han devrindeki ilk telâffuzunun

"gwat, gwot, gat, got" olması sebebile onları Massa-get'lerle birleştirenler

de olmuştur 9 7

.

Kronoloji meseleleri

Yüe-çi'lerin, ilk olarak Lao-shang'm taarruzu ile göçe başladıklarını

anlatmıştık. İkinci göçleri Wu-sun'ların taarruzu ile başlar. Isığ gölden

başlayan bu göç ne zaman meydana gelmiştir? Bu hususta kaynaklarımız fazla bir şey söylememektedirler. Yüe-çi'lerin Sogdiyana ve Baktriyana'daki göçlerini bir seyahatnameye göre kabaca tesbit edebiliyoruz.

Bu da Çin İmparatoru Wu-ti'nin (M. Ö. 140-86), Chien-yüan saltanat

devrinde (M.Ö. 139-138) yola çıkan Chang Ch'ien'in seyahatnamesidir

 9S

Chang Chien seyahatına başladıktan sonra Hsiung-nu'lar tarafından

yakalanarak esir edilmiştir. Hsiung-nu'ların içindeki hayatını anlatan

Chang Ch'ien, bir ara Yüe-çi'lerin hâlâ Hsiung-nu'ların kuzeyinde bulunduğunu da kaydeder. Bu duruma göre, Yüe-çi'ler, aynı tarihte Isığ

göle gitmişlerdir. Yüe-çi'leri orada bulamaz. Bu vaziyette, Yüe-çi'lerin

Isığ gölden göçleri, Chang Ch'ien'in esir oluşu ile kaçışı arasındadır.

Terminu s pos t que m : 139-138.

Terminu s ant e que m : 125

Baktriyan'da büyük karışıklıklar M. Ö. 128 de Phraat zamanında

başlar ".

2 . Yüe-çi'leri n Türkista n a gelişlerini n sonuçları

Sakaların Baktriyandan koğuluşu

Yukarıda Sakaların Yüe-çi'lerin önünden kaçarak Baktriyana geldiklerini kısmen olsun göstermiştik. Ptoleme bunları olarak

kaydetmektedir

 100

. Bunların Sakalar olduğunu zannedenler de vardır

 101

.

96

 Charpentier, = Wu-sun diyor. Klâsik kaynakların Alan ve Wu-sun'ları

"As-" ve "Os-" olarak tesmiye ettiklerini de hatırlatıyor. (Aynı yazı, s. 365). Charpentier'e

göre Toharlar da Alanların ırkından idiler.

97

yi Tomaschek ve Marquart, "Balıkçılar" diye tercüme etmektedir

(Marquart, Untersuchungen zur Geschichte von Eran, I, s. 78; Tomaschek ,

Kritik der ältesten nachrichten über den Skytischen Norden, II, s. 47, 34).

98

 Çin tarihçilerinin kullandıkları kronoloji çok mazbuttur. Bu tarihlemeleri bugün bile hiç şüphe etmeden emniyetle kullanmaktayız. Bu sebeple Shih-chi'nin tarihlemesini esas olarak aldık.

9 9

 Strabon, XI, VIII, 2.

1 0 0

 Ptoleme , VI, 12, 4, 14.

1 01

 G u t s c h m i d t, Geschichte İrans, s. 70; Herzfeld , Sakastan, 26; Ha -

1 o u n, 244.

ESKİ ORTA ASYA KABİLELERİ HAKINDA 269

Ptoleme, Toharların ilk geldikleri yerin Sirderya civarı olduğunu

 10 2

 ve

bilâhare Baktriyan'da yerleştiklerini kaydeder 103

. Yukarıda verdiğimiz

Trogus'un kaydı Sakaların bu bölgeden kaçtıklarını göstermektedir.

Part hükümdarı Phraafın öldürülmesi

Müverrih Justin, Mitridat'ın halefi II. Phraatın (M. Ö. 138-128),

Sirderya'dan gelen göçebe halklarla yaptığı harblerden bahseder 103

.

Suriye Selefküslerinden Antiochos'la yaptığı harblerde epeyce yıpranan

Phraat II, Göçebe kavimlerden, yani Sakalardan yardım dileniyordu.

Sakaların ve daha bazı hâdiselerin yardımile, Phraat, Selefküsleri

Suriye'ye kadar kovaladı. Fakat bu muzafferiyetin sonunda, göçebelere

vermeği vaad ettiği hediyeleri vermediğinden Part memleketi Sakalar

tarafından büyük bir sür'atle yağma edilmeğe başlandı. Antioch'un tâbirile

"500 senedenberi Part memleketinde görülmeyen; tâ Mezopotamya'ya

kadar uzanan sahayı kasıp kavuran" büyük bir istilâ baş göstermişti 104

.

Phraat, askerlerinin başında olarak ordusunun tamamen mahvolduğu

ana kadar harbetti. En sonunda kendisi de Sakaların kin ve gazabı içinde

eriyip gitti. 127/28 senelerinde meydana gelen bu hâdisenin bize göre

Yüe-çi'lerle ilgisi şüphelidir. Bununla beraber "hediye" bahanesinin,

harbin zahiri sebebi olacağı da kuvvetle muhtemeldir.

Yeni bir Saka devletinin güneyde kuruluşu

Greklerin son kiralı Helicoles'i müteakip, Baktriyan'da artık Grek

hükümdarı görülmez 105

. Sakalar, Baktriyan'da iyiden iyiye yerleşmişlerdi. Güneye inen Grekler, Pencap'ta yeni bir devlet kurmuşlardı. Partları mağlup eden Sakalar da Sicistan'a inerek orada yerleştiler. Part kiralı

Artaban zamanında (M. Ö. 127-124), Sicistan'da kesif bir Saka kitlesi

meydana gelmiş ve Artaban'ın nazarını üzerine çekmişlerdi 106

. Bir kısım

Sakalar da Hazar denizine indiler ve Terek civarında yerleştiler

 107

.

Birinciler, Sicistan'da iyice yerleştikten sonra yavaş yavaş yerli kültür vasıtasile temessül edildiler. Sten Konow, Han-shu'da kaydedilen "Sakalar

Güneye indi" sözünü (bk. s.), Baktriyan'dan güneye indiler şeklinde izah

etmektedir

 108

. Bu şüpheli bir nazariyedir. Sakalar, Sicistana Amuderya,

Merv ve Herat yolu ile geldiler

 109

.

1 02

 Ptoleme , VI, 12, 4, 14.

103

 Ptoleme , VI, 11, 6.

1 04

 Justin , XLIII, I, 2-5.

1 0 5

 G u t s c h mi d t, Aynı eser, s. 58.

106

 Aynı eser, s. 78.

107

 ". . ., ab oppido cathippi usque ad Vicum safrim inter Dahas Sacaraucas et

parthienas Mons Oscobares" 1,2. İzahı için bk. Marquart, Das erste Kapitel der Gatha

Uştavati, Orientalia, s. 46, n. 2. A. Hermann, Sakarauka, 1618; Gutschmidt, s. 70;

1 08

 Ste n Konow , War "Tocharisch" die Sprache der Tocharer, A M, IX, 19

33, s. 464-65.

1 0 9

 Herzfeld , Sakastan, s. 35.

270 BAHAEDDİN ÖGEL

Yüe-çi'lerin Baktriyana yerleşmeleri

Yüe-çi tarihinin en önemli devri, Sogdiyana'da bulundukları çağa

tesadüf eder. Meşhur Çin elçisi Chang Ch'ien'in seyahati da bu devirdedir.

Klâsik kaynaklar susmaktadır. Chang Ch'ien'in verdiği bilgileri Çince

belgelerin tercümesi meyanında olarak verdik. Chang Ch'ien'in dönüşünden sonra Yüc-çi'ler, Baktriyan'ı büsbütün zaptederek, Başkentlerini de

oraya taşıdılar.

Tarihleme için tek delilimiz Chang Ch'ien'in dönüş tarihidir:

Terminu s pos t Que m M. Ö. 125.

YÜE-Çİ'LER ve KUŞANLAR

1. Saka-Part kronolojisi ve Yüe-çiler

Yukarıda Yüe-çi'lerin göç sahalarındaki tarihini tetkik ettik. Bundan

sonraki bahisler, bir yere yerleşerek bir devlet kurmuş Yüe-çi'leri içine

alacaktır. Bu sırada Hindistanda zaptedilmiştir. Hindistan'ı zapteden

kavimler hangi ırka mensup idiler? Rapson, Hindistanın zaptının Sakalar

tarafından yapıldığına kanidir

 110

. Hindistan'ı zapteden Maues, -yani

yazıtların Moga'sı- aslen bir Sakadır. Unvanı da "Kırallar kiralı"dır 111

.

Doğu İran'daki Saka-Part feodalitesine mensup bir satraptı. Rapson, bu

unvana dayanarak bunu Part hâkimiyetinin bir genişleme tezahürü olarak

görür. Bu devirde iki "Kırallar kiralı" vardı.

1. Hindistan "Kırallar kiralı". ,

2. Doğu Iran "Kırallar kiralı".

Hint kırallar kiralı Maues'tir

 113

. M.Ö. 75 senelerinde Puşkalavati'yi

zaptederek Grek hâkimiyetine büyük bir darbe vurmuştu. İran kırallar

kiralı ise gerek meskukatının yapılış tekniği ve gerekse kronolojisi bakımından Hindistan Kırallar kıralım takip etmişti. Seistan'da oturan Doğu

İran, kırallar kiralının adı, paralarda Vonon olarak geçer. İkinci kıral

olarak Gandara'ya gönderdiği oğlu I. Azes ve kardeşi Sparilizes, kendine

tâbi bir surette hüküm sürdüler. Kaynaklarımız yalnızca sikkelerdir. Bu

sebeple hâdiselerin seyrini takip güçtür. Meselâ Maues'in ölümü ile yerine

I. Azes geçer. Bunun sebebini iyice bilmiyoruz. İstilâ ile mi; yoksa davetile

mi Hint kırallar kiralının tahtını eline geçirmişdi. Maues'in Yunanlılara

karşı açtığı amansız temizleme harblerine devam eden Azes, Apollodotus'-

un çocuklarını da ortadan kaldırdı. Marshall'ın buluşlarına dayanan bazı

1 1 0

 Hindin zaptında, Doğu İran feodalleri mevzubahistir. (Cambridge history

of India, 1, 568).

1 1 1

 Batıda Ermeni kiralı Tigran'ın ünvanında; Doğuda ise Part kırallarında, bu

"kırallar kiralı" üunvanına rastlanır (Gutschmidt, aynı eser, s. 81).

1 12

 Rapson , Cambridge History of India, 1, s. 56g.

1 1 3

 Bu kıral, kitabelerde Moga, paralarda ise Maues'dir (V. Smith, Early

history of India, s. 242 ve not. 2).

ESKİ ORTA ASYA KABİLELERİ HAKKINDA 271

bilginler, Vikrama tarih başlangıcının (M.Ö. 58) Azes tarafından tesis

edildiğini ileri sürerler

 114

. I. Azes'i Azilizes takip eder.

Vonon'la Maues'in aileleri biribirlerine çok benzerler. Bu benzerliğin

I I. Mitridat zamanında Partlarla Sakalar arasında kurduğu bağ ve kaynaşmanın neticesidir. Filhakika Vonon Part, Maues ise Saka asıldandır.

Azilizes'i de II. Azes takip eder. Vonon'un halefi Orthagnes, Gandaraya

ikinci kıral (Vice roi) olarak Gondhopharnes'i göndermişti. Bu zat sonradan kuvvetlenerek hem İran ve hem de Hint devletlerini ortadan kaldırdı. Bu suretle yeniden bir Part vahdeti meydana gelmişti. Ölürken yerini

Pacor'a bıraktı

 115

. Pacor'dan sonra bu sülâle bitmektedir. Bu bitişi,

Hindistan'ın Kusanlar eline geçmesi le izah ederler.

Yazıtlar ve Saka-Part kronolojisi

Satrap Patika'ya ait bir yazıtda, "Moga'nın hâkimiyetinde, 78"

senesinden bahsedilmektedir. Bunu izah etmek isteyen Foucher, M.Ö.

248 senesini Part tarih başlangıcı kabul ederek Moga veya Maues'in M.Ö.

248-78 — 170 senelerinde yaşadığını ileri sürmektedir

 116

. Rapson,

I. Mitridat'e ait bir tarih başlangıcı olan M.Ö. 150 yi alıyor ve Moga'yı

150 den 78 i çıkararak 72 ye koyuyor

 117

. Rapson'un hesabı daha mantıkîdir. Halefi Azes, Vikrama tarih başlangıcının -yani M. Ö. 58- kurucusu olarak kabul edilmiştir

 118

. Gondhopharnes'in kurduğu Part sülâlesinin kronolojisi de çok karanlıktır. Bir yazıtda

 119

, 103.cü senede "Gudafara'nın -Yani Gondhopharnes- 26.cı senesi" denmektedir. Bu yazıttaki

tarihleme hangi tarih başlangıcına göre yapılmıştı? Moga'yı tarihliyen

tarih başlangıcını alırsak 150-103=47 buluruz. Ayrıca 26 sene de yaşadığına göre 47 + 26 = 73 olur ki, M.Ö. 73 senesi Moga'ya muasır bir çağdır. Bu sebeple, başka bir tarih başlangıcı aramamız lâzımdır 120

. Bu hususta bir Part tarih başlangıcı aranabilir

 121

. Bu yazıttaki tarihleme için

en müsait başlangıç, Vikrama diye anılan tarih başlangıcıdır. Buna göre,

Gondhopharnes hâkimiyetinin başlangıcı, M.S. 19 a konabilir. Görüldüğü

gibi kati bir neticeye varmak şimdilik imkânsızdır.

1 1 4

 Rapson , Aynı eser, 1,571; Marshall, JRAS, 1914, s. 973. Burada verdiğimiz kırallar listesi kısmen Rapson ve kısmen de Poussin'e göredir.

1 15

 Kuvvetli bir Part reisidir.

1 16

 Bu hususda Thoma s ve Bühler'i n etüdleri önemlidir.

1 17

 A. Foucher, L'art Greco-Bouddhique de Gandhara, II, 488,

1 1 8

 Cambridge history of İndia, I, 570.

1 19

 Bk. F. W. Thomas, The date of Kanishka, JRAS, 1913, 636; M. E. Senart,

Notesd'épigraphique Indienne, JA, 1990,1, 116; M. A. Boyer, JA, 1904,1,404.

1 2 0

 M. E. Senart, Aynı esr., J. A 1890, 128-129; A. Foucher, Aynı esr. II, 488;

Gutschmidt, Geschichte Irans, s. 134.

1 2 1

 Rapson, Vikrama tarih başlangıcına göre tarihlemektedir (Cambridge

History of India, I, s. 576; Coins, 15, s. 26).

1 2 2

 Rapson, Coins, 8, 129; Gardner, catalogue, PI. IV, 2, 212; Rapson, aynı

eser, 586

272 BAHAEDDİN ÖGEL

Numismatik belgeleri ve Saka-Part kronolojisi

Batı Pencap'da Maues'e ait bazı sikkeler bulunmuştur 122

. Bu sikkelerde Apollodotos ve Demetrius'un sikkelerinin tesirleri vardır

 123

. Yazının yazılış tarzı, Mitridat I 'in paralarının üzerindeki yazılara benzer.

İşçilik bakımından bu sikkeler, Greklerinkinden daha ileridir. Rapson'a

göre bu paralar ve üslûp M. Ö. 40 dan daha evvele ait olamazdı

 124

.

Seistan'da hüküm süren Vonon, Maues'le sıkı bir işbirliği kurmuştu. Müşterek sikkeleri bunun bir delilidir

 125

. Seistan'da Vonon, Hintde Maues'in

halefleri M.S. 19 da Gondhopharnes'in idaresinde birleşmişlerdi. Halefi

zamanında Yüe-çi'ler bu bölgeleri istilâ ettiler. Sikkelerde Yüe-çi istilâsının izlerine rastlıyamıyoruz

 126

.

2. Kuşan kronolojisi ve Yüe-çi'ler

Ch'iu-Chiu-Ch'i (Kujula) ve Kuşan kronolojisi

Çin kaynakları Baktriyan'daki Yüe-çi kırallığının zuhurunu, yerleşişten 100 sene kadar sonraki bir devreye koymuşlardır. Tercüme ettiğimiz

belgelerde görüldüğü gibi ilk kıral Ch'iu-chiu-ch'i'dir. Elimize geçen

Kuşan kırallarına ait sikkelerde ilk Yüe-çi kiralının ismi Kuzula veya

Kujula Kadphizes şeklinde geçmektedir

 127

. Sikkeler üzerinde, son

Grek kiralı Hermaios'unkilerin tesiri büyüktür. Bununla beraber yapılış

ve tip itibarile Kabil vadisinin özelliklerini taşır

 128

. Bir yüzüne Hermaios'un

Grekçe ve diğer tarafından da Kuyulanın Harostice isimleri yazılı müşterek bir sikke bulunmuştur

 129

. Her iki yüzü de Kuyula'ya ait müstakil

bir sikkeye daha rastlanmıştır 130

. Bunlar, Yüe-çi'lerin diğer bir kültüre

geçiş merhalelerini gösteren en emin belgeler olarak kabul edilmektedir.

Kuyula'nın Hermaios'la aynı zamanda, yaşadığı söylenmektedir.

Hermaios hakkındaki bilgimiz pek karanlık olduğundan bu yönden bir

istifade elde edememekteyiz

 131

. Fleet'e göre Kuyula bir zamanlar Part

taarruzuna maruz kalmıştı. Komşusu Hermaios'a yardıma gelmiş ve bu

ittifak şerefine de müşterek bir sikke bastırmışlardı 132

. Bu nazariyeyi

ihtiyatla kabul etmek lâzımdır. Kuyula'nın sikkesi Roma İmparatoru

Ogüst'ün M.Ö.4 — M.S.2 senelerine ait sikkelerine çok benzer. Bilginler,

bu benzeyişi kültür ve ticaret münasebetlerine atfederler. Gerek yazılı

ve gerekse nümismatik buluntular, Çin kaynaklarında Kuşan devletinin

1 2 3

 Rapson, Aynı esr., s. 570; Coins, 8, 429; Gardner, catalogues, PI. III.

1 2 4

 JRAS, 1903, s. 285.

1 2 5

 Bu meselenin münakaşası için bk. Rapson , aynı eser, I, s. 584.

1 2 6

 Sebebini Yüe-çi'lerin yerli kültürü benimsediklerinde aramalıdır.

1 2 7

 Gardner, Catalogue, 62, 122; Rapson, Coins, 16, 65.

1 2 8

 Rapson, Cambridge History of India, I, s. 584.

1 2 9

 Gardner, Catalogue, 120.

1 3 0

 Aynı esr., 122.

1 3 1

 Fleet, The date of Kanishka, JRAS, 1913, 967, 1034.

1 3 2

 Aynı esr. 1034.

ESKİ ORTA ASYA KABİLELERİ HAKKINDA 273

kronolojisi hakkında verilen bilgileri teyid ederler. Hou Han-shu, Ch'iuchiu-ch'i'nin, Yüe-çi'lerin Baktriyana yerleşişinden 100 sene sonra hâkimiyeti ellerine aldığını ve 80 seneden fazla yaşadığım kaydetmektedir.

Yüe-çi'ler Baktriyan'ı 125 de işgal ettiler ise Ch'iu-chiu-ch'i'nin de hâkimiyeti M.S. 25 de ele geçirmesi lâzımdır. Bu suretle onun M. S. I. asrın

ilk yarısında yaşadığı da düşünülebilir.

Ten Kao-ch'en (Vima) ve Yüe-çi kronolojisi

Hou Han-shu, Ch'iu-chiu-ch'i'nin ölümünden sonra yerine oğlu

Yen-Kao-Ch'en'in geçtiğini kaydediyor. Bu şahıs sikkeler, üzerindeki Vima

Kadphizes'le birleştirilmiştir. Bu birleştirme, genel olarak kabul edilmiştir.

 13 3

 Hatta, para üzerine hakkedilmiş insan resminin antropolojisi

Ortaasyalıları andırmaktadır 134

. Hou Han-shu'ya göre Hindistan'ı zapteden bu şahıstır. Paraların bir kısmının üslûp bakımından henüz daha

tesbit edilememiş bir kültürden tesir almış oldukları görülüyor. Roma

tesiri arayanlar olmuştur 135

. Bunlar Taksaçila'da da bulunmuştur 135

.

Bazı yazıtlara dayanarak, bu Kuşan hükümdarının devrini tarıhlemek

istiyenler de çıkmıştır 136

. Bu tarihlemeler şüphe ile karşılanmıştır. Marshall, başka bir Harosti yazıtına dayanarak Vima'nın saltanatının 77-78

seneleri civarında olduğunu ileri sürmüştür 137

. "Rapson bu nazariyeyi

reddeder

 138

. Yüe-çi veya Kuşan hükümdarı Yen-kao Ch'en'in Türkologlar için de hususî bir ehemmiyeti vardır. Bu hükümdarın paralar üzerindeki ünvanı Yavuga yani Yabgu dur

 139

. Ele geçen

başka bir sikkede, aynı devirde yaşamış ikinci bir Kuşan büyüğünden

bahsedilmektedir

 140

 Hou Han-shu, Yen-kao Ch'en'in Hindistan'ı zaptettiğini ve idaresini ikinci bir kıral tâyin ederek ona bıraktığını söylemektedir. Sikkelerdeki ikinci şahsın, bu Hindistan kiralı olduğunu ileri sürenler olmuştur

 141

. Kuyula Kara Kadphizes adlı başka bir şahsın sikkesi

de elde edilmiştir. Cunningham, bu şahsın Kuyula'nın oğlu; Vima'ın

ise halefi olduğunu ileri sürer

 142

. Bu zatın sikkesi, Puşkalavati satrapının

sikkesine benzer 143

. Buna dayanarak, Kuyula Kara Kadphizes'in Puşkalavati'deki Kuşan valisi olduğunu ileri sürenler de olmuştur

 144

.

1 3 3

 Specht, JA, 1897, 184.

1 3 4

 A. Foucher, L'Art Greco-Bouddhique vs., II, 516.

1 3 5

 Rapson , Coins, 6g.

1 3 6

 Rapson, Cambr. Hist., I, 580.

1 6 7

 Marshall, JRAS, 1914, 912.

1 3 8

 JRAS, 1914, 927; Boyer, JA, 1915, 281; Thomas, JRAS, 1914, 986.

1 3 9

 Bachhofer, Die ära Kanishkas, OZ, 1927/28, s. 30.

1 4 0

 Bachhofer, OZ, 1927/28, 30-32.

1 4 1

 La Vall è Poussin, L'Inde au temps des Mauryas, 312 vd; Gardner,

Catalogue, 128.

1 4 2

 Rapson , Coins, 68, 77.

1 4 3

 Rapso n Cambridge history of India, I, 582.

1 4 4

 Chang Ch'ein'in seyahatnamesinin tercümeleri için bk. H i r t h, Story of Chang

Ch'ien, JAOS, 37, 1917, s. 96 vd.; Wylie , Western regions, Journal of the Anthropolo-

274 BAHAEDDİN ÖGEL

Kanişka ve Kuşan kronolojisi

Eskiden Kuşan devletinin ilk kiralı olarak Kanişka kabul edilmişti

 145

. Bu nazariyenin dayandığı oldukça kuvvetli delilleri vardır

 146

. Bu

konudaki münakaşaların esasını "Tarih başlangıcı" hakkındaki müphem

noktalar teşkil etmektedir. Bu hususta hakikaten çok mantıki ve ileri

görüşler teati edilmiştir. Fakat bu gün yeni vesikaların çıkışı ile bu nazariyelerin hiç bir kıymeti kalmamıştır.

Yeni Nazariyeler

Roma İmparatorluğu Ogüst'ün sikkeleri Kuyula tarafından taklid

edilmiştir. Bu tesire ve diğer delillere dayanarak Kuyula'nın yaşadığı

devri tespite çalışmıştık. Kanişka'nın kendi saltanatına mahsus bir tarihleme başlangıcı vardır. Smith, bunun M. S. 78 olduğunu ileri sürer

 147

.

Saka tarih başlangıcını da Kanişka'ya mal edenler vardı

 148

. Foucher,

M.O. 322 den itibaren başlıyan Morya tarih başlangıcının Kanişka devrinde fazlaca câri olduğunu kaydederek Kanişka çağı yazıtlarındaki senelerin buna göre tarihlenmesini söylemiştir

 149

. Cunningham ise bu

çağ için M. Ö. 312 den itibaren başlıyan Selefküs tarih başlangıcının

kullanılmasını ileri sürmüştür 150

. Son iki nazariye kuvvetini hâlâ kaybetmemiştir.

Kanişka'nın siyasi icraatı da oldukça karanlıktır. Kanişka'nın hüküm

sürmesi lâzım gelen II. asır sıralarında, Çinlilerle Yüe-çi'ler arasında

bazı münasebetler vuku bulmuştur. Meşhur Çin generali Pan Ch'ao,

Ortaasya'yı zaptederken Yüe-çi, yani Kusanlardan yardım görmüştü

 151

.

Kusanlar, Çinlilerle dostluğu ilerletince, Çin'den bir prenses istiyorlar.

Bunun üzerine Pan Ch'ao, Kuşan elçilerini geri çeviriyor. Buna kızan

Kusanlar, ikinci kıralları Hsieh idaresinde 70 bin kişilik bir ordu gönderiyor. Fakat mağlup oluyorlar. Kuşan devletinin, Çinliler nezdindeki

adları "Yüe-çi"dir. Pan Ch'ao'nun fütuhat seneleri, M.S. 73-102 arasındadır. Kanişka da aşağı yukarı bu zamanda yaşamıştır. Bu mağlubiyeti

Kanişka'ya mal etmek istemiyenler, Kanişka'yı daha sonraki tarihlerde

yaşamış gibi göstermek isterler

 152

. Bilâhare isyan eden Hsiungnu'lar,

gical Institute, 1881,27; B r o s s e t, JA, 1828, 418 vd. ; 1829, 34 vd. ; J a k i n e f, Sobraniye

svedeniy o narodah, obitavşih v sredney Azii v drevniya vremena, Moskova-Leningrad,

1950, II, 264 L. w i eg er, Textes historiques, I, 408 vd.; D e Groot, Die Westlande, 9 vd.

1 4 5

 An-hsi'nin yeri için bk. A.Hermann , Atlas of China, 17. Part devletine

verilen addır.

1 4 6

 Bu bir Çin unvanıdır.

1 4 7

 Bu duruma göre, nüfusun dörtte biri asker idi. Biraz mübalağalıdır.

1 4 8

 Tayüan, bugünkü Ferganadır.

1 4 9

 K'ang-chü'nün yeri için bk. Shiratori , Toyo Bunko, II, s. 15.

1 5 0

 Ta-hsia Baktriyan'dır.

1 5 1

 Ch'iang'lar Tibetlilerdir.

1 5 2

 Bugünkü Hotan'dır.

ESKİ ORTA ASYA KABİLELERİ HAKKINDA 275

Çin hâkimiyetini Orta-asya'dan kaldırmışlar ve Kusanlar da Kaşgar,

Yarkent ve Hotan'ı ele geçirmişlerdi

 153

. Çin kaynaklarında bundan

sonra Kusanların Ortaasya'daki icraatları hakkında bilgiler vardır

 154

.

Daha fazla izahatı lüzumsuz görüyoruz.

Yüe-çi tarihinin her kısmında olduğu gibi, başkentinin bulunduğu

yerin tesbiti de karanlık problemlerle doludur. Yukarıda da işaret ettiğimiz gibi, Yüe-çi'ler Amuderya'dan inmeden önce, yani Chang Ch'ien'in

ziyareti sırasında kıral saraylarının bulunduğu bir başkentleri vardı.

Chang Ch'ien seyahatına devamla güneye, yani Ta-hsia'ya indiğinde,

orada da Lan-shih adlı bir Ta-hsia merkezine rastlamıştı. Ta-hsia esas

itibarile Yüe-çi'lere tâbi idi. Chang Ch'ien seyahatnamesini Shih-chi'den

iktibas eden Han-shu, Ta-hsia kısmını çakararak Yüe-çi bölümüne katıyor.

Bu suretle Lan-shih, Ch'ien-shih şeklinde tahrif edilerek Yüe-çi'lere doğrudan doğruya mal edilmiştir. Bununla Han-shu, büyük bir yanlışlığa düşmüş değildir. Han-shu yazıldığı zaman, Yüe-çi'ler çoktan Ta-hsia'ya

inmiş ve başşehirlerini de oraya yerleştirmişlerdir. Bu suretle Ta-hsia'nm

merkezi Yüe-çi'lerin olmuştu. Hou Han-shu müellifi Fan Yeh, Yüe-çi

başkentinin ismini tekrar Lan-shih olarak kaydetmiştir. Bu yanlışlık

Shih'chi'nin kaydına aldanılarak yapılmıştır. Şehrin yerinin tesbiti için

elimizde iki imkân vardır. Bunlardan birincisi tarihi metinlerin tarifine

uymak; ikincisi ise diğer kaynaklara göre Baktriyanın o zamanki meşhur

şehirlerini tesbit etmektir. Şehrin Amuderyanın güneyinde olduğunu

biliyoruz. Şu iki hal daima göz önünde tutulmalıdır:

1 — Şehrin adının Çin transkripsiyonu, aslına ne derece uygundur?

2— Şehrin adı Çinceye tercüme mi edilmiştir? İkinci hali göz önünde

tutan S. Levi, Lan-shih şeklinin, şehrin esas adının tercümesi yolu ile meydana geldiğini söylemektedir

 154

. Lan, mavi boya çıkan bir nebatı ifade eder.

İkinci karakter de birincinin mânasını tamamlıyabilir. Bu boyaya bizde

çivit dendiğine göre, şehirin ismini "çivit pazarı şehri" diye tercüme

edebiliriz. Bu zamanın Doğu İran şehirlerinin aynı adla anıldığını biliyoruz. Puşkalavati kelimesi aynı manayı taşımakta imiş. Specht, Levi'nin

bu fikrine iştirak etmektedir 155

., Gene Specht, bir Grek şehri ile birleştirmektedir. Burasının Belli olması da çok muhtemeldir. Haloun ise burasını Kunduz nehrinin doğusundaki Eukratidia ile birleştirmektedir

 156

.

Pei-shih'e göre Yüe-çi'lerin merkezi Ying-chien-shih şehri' imiş. Yüe-çi'ler

Juan-juan'ların tazyiki ile Po-lo şehrine naklediyorlar 157

. Gene aynı

1 5 3

 Bu kelimeyi Marquait, Amuderya'nın Pehlevice karşılığı olan Weh ile birleştirmektedir: De G r o o t, Die Westlande, s. 17.

1 5 4

 Bk. not. 2.

1 5 5

 Ch'iang'lar Tibetlilerdir.

156

 Sol Ku-li ünvanı için bk. De G r o o t, Die Hunnen, s. 56. .

157

 Metinde H u şeklinde geçmektedir. Bu zamanda Çinli olmayanlara H u denirdi.

Hsiung-nu'ların içinden kaçtığına göre karısının Hun olması icap eder.

276 BAHAEDDİN ÖGEL

kaynağa göre Fu-ti-sha, Yüe-çi'lerin eski merkezinin doğusunda imiş.

Fu-ti-sha, Badehşan'dır

 158

. daha sonraki devirlerde buraya seyahat

eden seyyahlar ve diğer kaynaklar Kunduz bölgesinde büyük bir şehrin

bulunduğunu Göktürklerin bile merkezinin burası olduğunu kaydetmişlerdir. Kunduz vadisinde bulunan bu şehrin eski Yüe-çi'lere de başkentlik etmiş olması çok muhtemeldir.

F- ÇİNCE VESİKALAR

Shih-chi, 123, la

 14 4

Ta-yüan'ın izi Chang Ch'ien'den itibaren görülür. Chang Ch'ien, Hanchung'ludur. Chien-yüan saltanat devresinde (M. O. 140) (ünvanı) Lang

idi. İmparator bu zamanda Hsiung-nulardan alınmış esirlere sordu.

Hepsi, Hsiung-nu'ların Yüe-çi'lerin kıralını mağlup ettiklerini ve (Yüe-çi

kiralının) kafatası ile şarap kabı yaptıklarını söylediler. Yüe-çi'ler kaçtılar; fakat kinlerini büyük bir ıztırapla sakladılar. Fakat onlarla (müttefik) olarak (Hsiung-nu'lara) taarruz edecek bir kimse bulunmadığından

(Yüe-çi'ler bu suretle) yalnız kalmışlardı. (Cinde) Han (sülâlesi), Hu'ları

(Yani Hsiungnu-ları) mağlup etmek arzusunda idi. Bunun için de (Yüeçi 'lerle anlaşmak için onlara) bir elçi göndermek istiyordu. Fakat (Yüeçi'lere gidecek elçinin) yolu muhakkak bir surette Hsiung-nu'ların içinden

geçiyordu. Bu işi yapabilecek gönüllü elçi arandı. Chang Ch'ien (bu

elçilik vazifesini) kabul edip, Yüe-çi elçisi oldu. Yanında eski bir köle

olan, Tan İ aile adlı, Kan Fu da vardı 145

.

(Elçilik erkânı) hep birlikte Lung-hsi'den çıkıp, Hsiung-nu'ların

arasından geçtiler. (Elçilik heyetinin bu gizli seyahati sırasında Hsiungnu'lardan bazıları) onları yakalayıp, sorgu suale çekmek üzere Shan-yü'ye

götürdüler 146

. Shan-yü, (onları nezaret altına aldırarak) alıkoydu147

. (Ayrıca Çin elçilik heyetine de) şöyle dedi:

"Yüe-çi'ler benim kuzeyimdedirler. Han (yani Çin İmparatorluğu)

onlara elçi göndermeği neden arzu ediyor? Eğer ben'e elçi göndermek

istersem, Han (yani Çin İmparatorluğu) bana (memleketinizin içinden

transit geçebilmesi için elçime) müsaade eder mi?

 14 8

(Hsiung-nu) Shan-yü'sü Chang Ch'ien'i on seneden fazla (bir müddet

Hsiung-nu'lar nezdinde) alıkoydu. Chang (Ch'ien)'in karısı ve çocukları

oldu. Buna rağmen Chang (Ch'ien), Han'ın (yani Çin İmparatorluğu'nun)

itimatnamesini elinde tuttu149

. Hsiung-nu'ların içinde oturuyordu. Chang

(Ch'ien) bundan istifa ederek

 150

 Yüe-çi'lerin memleketine kaçabildi.

Bir kaç on gün (gitti) ve Batıda Ta-yüan'a gitti. Ta-yüan (Fergana),

Çin İmparatorluğu'nun (sahip olduğu) servetin (azametini) duymuş ve

münasebete geçmek istemişti. Fakat buna muvaffak olamamıştı. (Fergana'lılar) Chang Ch'ien'i görünce çok sevindiler ve ona şöyle sordular:

"— (Şimdi) sen (Çin'e gitmek) istersen nasıl (gidebilirsin)?" Chang

Ch'ien, kendisinin Çin İmparatoru'nun (Yüe-çi'ler nezdine gönderilmiş)

ESKÎ ORTA ASYA KABİLELERİ HAKKINDA 277

bir elçisi olduğunu ve Hsiung-nu'lar tarafından yakalanmış olduğunu

anlattı.. Ve (ilâve ederek) şöyle dedi:

"— Ben bugün (Hsiung-nu'ların elinden) kaçmış bulunuyorum.

Eğer, siz bana refakat edecek bir adanı verirseniz, (Çine) dönüşümde

(bizimle münasebet imkânını) muhakkak elde edebileceksiniz."

"Ta-yüan (Fergana)lılar (onunla) mutabık kaldılar. Chang Ch'ien'i Kan-chü'ye kadar 151

. refakat ederek gönderdiler:

"Büyük Yüe-çi'lerin

 15 2

 kiralı Hu'lar (yani Hsiung-nu'lar) tarafından

öldürüldü. ( Onun yerine ) halefi ( büyük oğlu ) hükümdar oldu.

Tahsia'yı (Baktriya) (kendilerine) tâbi yapıp (orada) oturdular

 153

. Yerleri bereketli ve bolluktu. Haydutları azdı ve gayeleri de sulh (ve Sükûnet)

ile zevk idi. Artık Hu (Hsiung-nu) lardan intikam alma hissi kalmamıştı.

"Chang Ch'ien, Yüe-çi'lerden Ta-hsia (Baktriya)'ya gitti. Fakat

Yüe-çi'lerle pakt yapmağa bir türlü muvaffak olamadı. Bir seneden fazla

kaldı. Nan-shan

 15 4

 üzerinden geri döndü. Ch'iang'ların1 5 5

 memleketleri

üzerinden dönmek istedi. Fakat Hsiung-nu'lar tarafından tekrar yakalandı. Bir seneden fazla (ikinci defa olarak Hsiung-nu'ların yanında)

kaldı. (Bu sırada) Hsiung-nu Shan-yü'sü öldü. Sol Ku-li

 156

, veliahta

taarruz etti. Ve kendisini (veliahtın yerine) hükümdar yaptı. (Hsiung-nu'­

ların) memleketi karışıklık içinde kaldı. Chang Ch'ien aslen Hsiung-nu

olan karısı

 15 7

 ile birlikte kaçarak Çin'e döndüler. Chang Ch'ien, Çin İmparatoru tarafından T'ai-shung Ta-fu'luğa tayin edildi

 158

.

Chang Ch'ien yüzden fazla adamla gitti. Fakat on üç sene sonra ancak iki kişi ile dönebildi. Chang Ch'ien, bizzat Ta Yüe-çi

 159

, Ta-hsia,

Kang-chü'ye gitti. (Ziyaret ettiği) beş ilâ altı memlekette gördüğü her

şeyi imparatora anlattı, (İmparatora ayrıca) şöyle dedi:

"— Ta-yüan (Fergana) Hsiung-nu'ların güney batısına ve Çin

împaratorluğu'nun ise tam batısına düşer. Fergana'nın atları kan terler

 160

. (Bu atlar) gök atlarının neslindendirler. Şehirleri büyüklü ve

küçüklü olarak 70 den fazladır. Halkı bir kaç yüz bin kadardır. (Fergana)

askerlerinin, yayları, okları, mızrakları vardır. Ayrıca süvari (kıtaları da)

vardır. Kuzeylerinde Kang-chü, batılarında Ta Yüe-çi, Güney-batılarında

Ta-hsia, Kuzey-doğularında Wu-sun'lar ve doğularında da Kan-mi ve

Yü-tien

 16 1

 bulunur.

Ta Yüe-çi'ler, Ta-yüan'ın takriben iki veya üç bin li batısındadırlar.

Wei (Amuderya) suyunun kuzeyinde otururlar. Güneylerinde Ta-hsia,

batılarında An-hsi 1 6 2

 ve Ka'ng-chü vardır.

1 5 8

 Chang-ch'ien'in biyografisi bizi ilgilendirmediğinden bu kısımları tercümeden

sarfı nazar ettik.

1 5 9

 Burada Büyük Yüe-çi tâbiri, bir coğrafî tâbir olarak Soğd'u ifade eder.

1 6 0

 Atların kan terlemesi eski bir efsaneden mülhem olarak söylenmektedir. Bu husus

için bk. P. Y e t t s, Eurasia Septentrionalis Antiqua, s. 11, 20.

161

 Yü-tien, Hotan'dır.

1 62

 An-hsi, Part devletini ifâde eden bir tabirdir.

278 BAHAEDDIN ÖGEL

Hou Han-shu, Yüe-çi veya Kusanların Hindistan'a inişlerini ve

orada yerleşişlerini Hint ve diğer güney memleketleri bahsında anlatmaktadır. Mevzuumuz için ehemmiyetli bulduğumuz şu kısımları tercüme edeceğiz.

H o u Han-shu , 118, 5b.

T'ien-chu kırallığına Shen-tu da denir. Yüe-çi'lerin birkaç bin li

güney-doğusundadır. Adetleri Yüe-çi'lerle aynıdır. Fakat memleketleri

alçak, rutubetli ve sıcaktır. Memleketleri büyük bir nehir kenarındadır.

File binerler ve bu suretle harb ederler. Yüe-çi'lerden çok zayıftırlar.

Buda dinine mensupturlar. (Dinleri) öldürmemek ve harbetmemeği (emreder). Yüe-çi ve Kao-fu memleketinden batıya gidilince, güneyde Batı

denizi, doğuda P'an ch'i kırallığına kadar (olan yerlerinin) hepsi Shen-tu'ya

aittir. Shen-tu'nun ayrıca bir kaç yüz şehri ve her şehrin bir reisi vardır.

Ondan fazla kırallık ve her kırallığın da (ayrı) bir kiralı vardır. Her ne

kadar aralarında bazı farklar bulunursa da, hepsi de Shen-tu diye adlandırılırlar. Bu zamanda hepsi Yüe-çi'lere tâbiidiler. (Onların) Kırallarını

Yüe-çi'ler öldürüp yerine bir vali tâyin ettiler.

H o u Han-shu , 118, 5b.

Kao-fu Büyük Yüe-çi'lerin batısında, büyük bir memlekettir. Adetleri T'ien-chu'nunkilere benzer. Zayıf, hâkimiyet altına alınmağa elverişli;

fakat iyi tüccardırlar. Fevkalâde zenginlikleri vardır. Daimî olarak (aynı

efendiye) tabi olmadılar. T'ien-chu, Chi-pin ve An-hsi (gibi) üç kırallık

(tan beri biraz) kuvvetlenince (hemen Kao-fu) yu istilâ ettiler. Zayıflayınca tekrar kaybettiler. Fakat Yüe-çi'lerin hâkimiyetine hiçbir zaman

girmediler. Han-shu (Kao-fu'yu) beş, Hsi-hou dan biri olarak (gösteriyorsa

da) yanlıştır. Sonradan An-hsi'ye tâbi oldular. Bundan sonra An-hsi'yi

mağlup eden Yüe-çi'ler ilk olarak Kao-fu'yu ele geçirdiler.